Hayotimiz Charog’boni

 
   85 
Yuqumli odat. G‘afur Shermuhammad 
 
   Normurod ham ko‘p qatori ichib turadi. Lekin kishini xursand 
qiladigani, u ba’zilarga o‘xshab “o‘chib” qolmaydi. Davralarda o‘tirib 
qolsa, sheriklarini birma-bir yiqitib, hech narsa ko‘rmaganday turib 
ketaveradi. Shunga yarasha el-ulusning orasida hurmati baland. Ba’zi 
xotinlar mast bo‘laverib bezor qilib yuborgan erini: “Normurodga 
o‘xshab ichsangiz o‘lasizmi?” – deya yozg‘irishadi. 
Buning ustiga, Normurod juda mehmondo‘st. Bot-bot ulfatlarini uyiga 
chorlab, ziyofat berishni yaxshi ko‘radi. O‘zi kambag‘algina yigit, 
lekin himmati uncha-muncha boylarnikidan ziyod. Bir marta tuzini 
totgan odam ancha vaqtgacha uni og‘zidan bol tomib maqtab yuradi. 
Yaqinda Normurodnikiga uzoqroqda yashaydigan jiyani Mirzaboy 
mehmon bo‘lib keldi. Bundan uning boshi osmonga yetdi. Tog‘a-
jiyan anchadan beri ko‘rishmagani uchun bir-birini sog‘inib qolgan 
ekan. Kechqurun to‘kin dasturxon ustida rosa hangoma qilishdi. 
Birin-ketin bo‘shayotgan shishalar ikkovining ham qulfi-dilini ochib 
yubordi. Lekin ko‘p o‘tmay Mirzaboyning ko‘zlari suzilib, o‘tirgan 
joyida chayqala boshladi. Gap-so‘zlaridan maza qochdi. 
Normurodning ikki yilcha o‘sal yotib, bultur qazo qilgan onasini eslab 
ko‘ziga yosh oldi. 
– Bittayu bitta momomning qadriga yetmadim, tog‘a! – dedi u 
ko‘ksiga mushtlab. – Uni hali-beri o‘ladi deb o‘ylamabman. 
Bilganimda kunda-kunora kelib ahvolidan xabar olmasmidim… 
Momojonim-ov! 
Aslida mast bo‘lishning ijobiy jihatlari ham yo‘q emas. Ba’zilar 
to‘yib ichsa, ko‘ngli yumshab, ancha odamshavanda bo‘lib qolishadi. 
Mirzaboy ham rahmatli momosi kasal yotganida biron marta qorasini 
ko‘rsatmagan edi. Ichkilikning sharofati bilan ana shu xatosini tan 
olib, chin dildan nadomat chekib o‘tiribdi. 
Lekin shakarning ham ozi yaxshi deyishgan. Qo‘yib bersa, 
Mirzaboyning marhum kampirga atab marsiya aytadigan shashti bor. 

---