Hayotimiz Charog’boni

 
84 
Og‘zi, ko‘zi hamda oyoqlari qonga belangandi. Endi na buyruq, nada 
po‘pisa bolalarni zabt etoldi. Barchasi bab-baravar yig‘lagancha 
baqirishib, yugurishga tushdi. Tarbiyachilar ikki-uchtasini amallab 
tutib olishsa, sakkiz-o‘ntasi ularning qo‘lidan qutilib qochardi. 
Shunday bo‘lsa-da, endi itga yaqinlashishmadi. Beg‘amning 
tipirchilashi qo‘rqinchli tus olgandi. Goh yerda ag‘anar, oyoqlari bilan 
tuproqni timdalar, goh qonli og‘zini ko‘kka ko‘tarib, tahdid qilgandek 
xunuk tovushda ulirdi. Nihoyat, oxirgi kuchini jamlab, oyoqqa turdi. 
Ichidagi olovni bosish uchun anhorga qarab yugurishga tushdi. 
* * * 
Anhordagi ingichka yog‘och ko‘prikning yonida besh yoshlar 
atrofidagi ikki qizcha turardi. Ular itning chang-to‘zon ko‘tarib 
yugurib kelayotganini ko‘rib, qattiq qo‘rqib ketishdi. Yog‘och 
ko‘prikdan narigi tarafga o‘tmoqchi bo‘lishdi. Ammo ularning biri 
shoshib qolganidan anhorga tushib ketdi. Suvdan chiqish uchun jon 
holatda tipirchilay boshladi. 
Beg‘am bu falokatni ko‘rgach, birdan taqqa to‘xtadi. Yo‘lini 
o‘zgartirdi. Yog‘och ko‘prik tomon yugurdi. Qizchaning ortidan 
suvga sakradi. Uning kiyimlarini tishlab oldi. Tarbiyachilar yetib 
kelgunga qadar uni suv yuzida ushlab turdi. 
So‘ngra xuddi boshqa toqati qolmagandek, o‘zini suvning ixtiyoriga 
topshirdi. Bir-ikki bor sho‘ng‘idi, atrofidagi suvni ko‘pirtirgancha joni 
uzildi. Beg‘amning ruh tark etgan jonsiz jasadi suvning oqimi 
bo‘ylab, sekin-asta uzoqlashdi. 
Turkchadan Gulbahor Abdulloh qizi tarjimasi 

---