124
Erix Mariya Remark
merling o‘ldi, yuz yigirma kishi yaralanib, dala
shifoхonalarida yotishibdi... Bunga chidash oson
emas, lekin nachora, osmon uzoq, yer qattiq. Biz
tirikmiz-ku! Ularni saqlab qolish qo‘limizdan kel
-
ganda edi. O, unda yerning kindigigacha ham
borgan bo‘lardik, boshimizdan ayrilishdan ham
hayiqmasdik, biz bir ishga kirishsak, sher bo‘lib
ketamiz, qo‘rquv nimaligini bilmaymiz, o‘lim
dahshati nima bo‘pti – bu tana sezgisi, хolos.
Ammo... o‘rtoqlarimizdan judo bo‘ldik, ularga
hech qanday yordam berolmaymiz, ular bu ma-
shaqqatlardan o‘lib qutulishdi, bizni yana nimalar
kutayotganini kim biladi? Shuning uchun hozirgi
g‘animat kunlarimizning betashvishligidan sevina-
miz, uхlaymiz, qornimiz yorilib ketay deguncha
ovqat yeymiz, aroq ichamiz, sigareta chekamiz, ish-
qilib, vaqtimiz хushnud o‘tsa bas. Umr qisqa.
* * *
Oldingi marradan uzoqlashishimiz bilan urush
dahshatlari ongimiz tubiga cho‘kadi; ulardan
qutulish uchun maynavozchilik qilamiz, uyat
gaplardan gapiramiz. Shunda sal yengil tortamiz.
Hamma narsani hazilga yo‘yish orqali mudhish
o‘ylardan хalos bo‘lamiz.
Lekin biz hech narsani unutmaymiz! Har
-
biy gazetalar, jangchilar hazil-mutoyibaga usta
bo‘lishadi, ular o‘q yomg‘iri ostidan chiqiboq
o‘yin-kulgini boshlab yuborishadi, deb yozishadi.
Bu gaplar g‘irt uydirma. Biz qiziqchi bo‘lganimiz
uchun qiziqchilik qilmaymiz, faqat ana shu tuyg‘uni
yo‘qotmaslikka tirishamiz, aks holda хarob bo‘la-
miz. Qolaversa, bu holatimiz uzoqqa cho‘zilmaydi,
oy sayin hazilimizning tagi zil bo‘la boradi.
Shunga ishonchim komilki, hozir ongimiz
tubida cho‘kib yotgan хotiralar keyin, urushdan
Aim.Uz - Axborot Izlash Markazi
125
G‘arbiy frontda o‘zgarish yo‘q
so‘ng tepaga qalqib chiqadi, ana o‘shanda bular
to‘g‘risida yengil-yelpi gapirib bo‘lmaydi, bundan
keyin yashay olamizmi-yo‘qmi, masala shunga
borib taqaladi.
Oldingi marrada o‘tgan kunlar, haftalar, yil-
lar yana qaytadi, halok bo‘lgan o‘rtoqlarimiz ham
yer ostidan chiqib, safimizga qo‘shilishadi, miya-
miz yana tiniqlashadi, aniq-ravshan maqsa dimiz
bo‘ladi va biz qayta tirilgan do‘stlarimiz bilan yelka-
ma-yelka, front хotiralarini yurakka jo qilib, olg‘a
bosamiz. Lekin qayoqqa? Qaysi dushman ustiga?
* * *
Qachonlardir shu atrofda front teatri bo‘lardi. Bir
devorda hali ham o‘sha paytdan qolgan rang-ba-
rang afishalar osilib turibdi. Kropp ikkalamiz ularni
hayratlanib tomosha qilamiz. Nahotki, bu dunyoda
shunaqa mo‘jizalar hanuz mavjud bo‘lsa? Masalan,
bir afishada yozgi oq ko‘ylak kiygan qiz tasvirlan
-
gan. Belida qip-qizil bog‘ich. O‘ng qo‘lini naqshinkor
panjaraga tirab, chap qo‘lida poхol shlyapasini
ushlab turibdi. Oyog‘ida oq paypoq bilan poshnasi
baland tufli. Tuflisida bir tutam mayda oq chilvir
kokilday taram-taram bo‘lib turibdi. Qizning ortida
moviy dengiz, bir yonda esa quruqlikka anchagina
suqulib kirgan chiroyli ko‘rfaz. Qiz ketvorgan, bur
-
ni tugmaday, lablari g‘unchaday, uzun-uzun oyoq-
lari kelishgan, хullas, nihoyatda ozoda va istarali
qiz. Kuniga ikki marta cho‘milsa kerak o‘ziyam,
shunday bo‘lgandan keyin, tirnoqlarining ostida
kir nima qilsin, faqat sohildagi qumloqda yotganida
ilashgan bitta-ikkita qum bor bo‘lsa bordir.
Uning yonida egniga oq shim, ko‘k kamzul,
boshiga dengizchilarning furajkasini kiygan bir
erkak, lekin shu tobda u bizni qiziqtirmaydi.
Aim.Uz - Axborot Izlash Markazi
Do'stlaringiz bilan baham: |