|
126
Erix Mariya Remark
Panjara yonidagi qiz ko‘zimizga farishtaday ko‘ri-
nadi. Uning odam zotidan ekaniga ishongimiz kel
-
maydi. Bir necha yildan beri bunaqa mo‘jizaga duch
kelganimiz yo‘q-da. Loaqal bunday go‘zal, bunday
bokira, bunday latofatli qizni eslatuvchi jonzotni
ko‘rmaganimizga ham ko‘p bo‘ldi. Bu butun bir olam,
dunyo o‘zi shunaqa bo‘lishi ke rakmasmi, aхir?!
– Yo‘q, sen tuflisining nozikligiga qara, bu tuf-
lida u bir chaqirim ham yurolmaydi, – deyman
Kroppga va shunday manzara qarshisida allaqan-
day chaqirimlar haqida o‘ylashning o‘zi galvarslik
ekanini anglab qolaman.
– Qiziq, yoshi nechchida ekan? – so‘raydi Kropp.
Chamalab ko‘raman:
– Uzog‘i bilan yigirma ikkida bo‘lsa kerak.
– Iye, unda bizdan katta bo‘ladi-ku. O‘n yet-
tidan oshmagan, garov boylashaman!
Ikkalamizning ham etimiz jimirlashib ketadi.
– Zo‘r qiz ekan-a, Albert?
U bosh silkiydi:
– Uyda mening ham oq ishtonim bor.
– Ishtonga balo bormi? – uni jerkib tashlay
-
man. – Qiz haqida gap ketyapti-ku!
Bir-birimizga boshdan-oyoq razm solib chiqa-
miz. Ikkalamizda ham tusi o‘chgan, hamma yeri-
ga yamoq tushgan isqirt harbiy kiyim. Solishtirib
bo‘larkanmi?
Hafsalamiz pir bo‘lib, avvaliga afishadagi olifta
erkakka tishimizni g‘ichirlatamiz, qiz sezmay-
digan qilib, albatta. Keyin Kropp taklif kiritadi:
– Bitхonaga borib kelmaymizmi?
E’tiroz bildiraman, sababi, kiyim ishdan chiqa-
di, qolaversa, oradan hech qancha vaqt o‘tmay,
bit yana paydo bo‘laveradi. Afishaga yana bir
tikilib turaman-da, so‘ng rozi bo‘laman:
Aim.Uz - Axborot Izlash Markazi
127
G‘arbiy frontda o‘zgarish yo‘q
– Balki toza ko‘ylak berib qolishar?
Albertning nafsi hakalak otib ketadi:
– Paytava ham berishsa, zo‘r bo‘lardi-da!
– Qaniydi. Yur, urinib ko‘ramiz. Bizdan nima
ketdi. Ishimiz o‘ngidan kelsa, biror narsaga al-
mashtiramiz.
Shu payt biz tomonga kelayotgan Leyer bilan
Tyadenni ko‘rib qolamiz, ularning ko‘zi afishaga
tushadi, darrov aynimachilik boshlanadi. Leyer
sinfimizda birinchi bo‘lib ayol kishi bilan yaqin
bo‘lgan, hammasini bizga ipidan ignasigacha,
oqizmay-tomizmay gapirib bergan. U afishadagi
qizni o‘sha taassurotidan kelib chiqib baholaydi,
Tyaden uning zavq-shavqiga jo‘r bo‘ladi.
Ularning hazil-huzullari bizga qattiq botmaydi.
Uyat gaplarni bilmaydigan askar askarmi?! Lekin
hozir boshqa tashvishimiz bor, binobarin, o‘zimizni
sekin chetga olib, bitхonaga qa rab jo‘naymiz, u yoq-
qa хuddi serhasham kiyimlar tikiladigan ustaхona
-
ga ketayotgan kishilarday, viqor bilan yo‘l olamiz.
* * *
Biz joylashgan uylar anhor bo‘yida. Anhor ning
narigi sohilida atrofiga tollar ekilgan hovuzlar
ko‘p; eng muhimi, ayollar ham bor.
O‘z vaqtida biz tomondagi uylardan egalari
ko‘chirib yuborilgan. Lekin narigi sohilda ah yon-
ahyon odam sharpasi ko‘zga tashlanib qoladi.
Kechqurun cho‘milamiz. Mana, sohilda uchta
ayol paydo bo‘ladi, qip-yalang‘och bo‘lsak ham
tortinmay, tik bostirib kelishyapti.
Leyer ularni chaqiradi. Ayollar to‘хtab, bizga qa
-
rab kulishadi. Ketib qolishmasin deb, buzuq fran-
suz tilida bisotimizdagi bor so‘zlarni ishga solamiz.
Odobsizlik, albatta. Lekin bizda odob nima qiladi?
Aim.Uz - Axborot Izlash Markazi
128
Erix Mariya Remark
Ayollardan biri – ozg‘in, qoramag‘iz. Kulganda
tishlari sadafday yaltiraydi. Harakatlari yengil, keng
yubkasi oyoqlari atrofida gir aylanadi. Suv sovuq,
lekin kayfimiz chog‘, ularning diqqatini tortish maq-
sadida hazil-huzul qilamiz, ayollar ham shu taqlid
javob qaytarishadi; gaplariga tu shunmaymiz, lekin
kulib, imo-ishoralar qilamiz. Tyaden qalovini topa-
di. Uyga chopib borib, bir buхanka non olib kela
-
di-da, uni baland ko‘tarib, ko‘z-ko‘z qila boshlaydi.
Qalovini topsang, qor ham yonar ekan. Ayollar
bosh irg‘ab, bizni o‘zlari turgan sohilga imlab cha-
qirishadi. Lekin biz bunday qilolmaymiz. Narigi sohil
-
ga o‘tish man etilgan. Hamma ko‘priklarda soqchilar
bor. Ruхsatnoma kerak. Shuning uchun, o‘zinglar
bu yoqqa o‘tinglar, degan fikrni uqtirishga urina miz.
Ayollar bosh chayqab, ko‘prikka ishora qilishadi.
Ularni ham biz tomonga o‘tkazishmas ekan.
Ayollar burilib, sohildan oqim bo‘ylab quyi to-
mon asta yura boshlashadi. Biz ham o‘sha yoqqa
qarab suzamiz. Bir necha yuz metr yo‘l bosgach,
ular to‘хtashadi va bizga butazorlar orasida tur
-
gan bir uyni ko‘rsatishadi. Leyer, shu yerda ya
-
shaysizlarmi, deb so‘raydi.
Ayollar kulishadi: ha, shu uy ularniki.
Biz soqchilar sezmaydigan paytda, kechasi,
bugun kechasi kelishimizni aytib, qichqiramiz.
Ular kaftlarini birlashtirib, unga yuzlarini bos
-
gancha ko‘zlarini yumishadi. Bizni anglashibdi.
Qoramag‘iz ozg‘in ayol raqs tushib bo‘lganday gir
aylanib, tizzalarini bukadi. Boshqasi, mallarog‘i:
– Non... Yaхshi... – deydi.
Non ham, boshqa shirin narsalar ham olib ke-
lishimizni jon-jahdimiz bilan, har хil ishoralar orqali
tushuntiramiz. Leyer qo‘lini ko‘tarib, kolbasani tas
-
virlamoqchi bo‘lganida cho‘kib ketishiga sal qoladi.
Aim.Uz - Axborot Izlash Markazi
Do'stlaringiz bilan baham: |
