Fyodor Dostoyevskiy

 

https://telegram.me/e_kutubxona

 

6 

tarbiya  berishgan,  kerak  mahalda  muomalam  bilan  hamsuhbatimni  rom 

qila olaman. Hm… ana shunda men uning nihoyatda mehribon va mo‘’min 

ekanini  angladim.  Mehribon  va  mo‘’min  qizlar  ko‘p  qarshilik 

ko‘rsatolmaydilar, mayllarini butkul berib qo‘ymasalar-da, suhbatga chap 

berib ketolmaydilar: gapga xasis bo‘lganlari bilan savolingizga qisqa-qisqa 

javob  beradilar.  Savol  qancha  ko‘p  bo‘lsa,  o‘zingizning  sho‘ringiz  –  javob 

borgan  sari  qisqaraveradi.  Shubhasizki,  u  o‘shanda  menga  bor  gapni 

tushuntirmadi.  «Golos»  haqida  ham  boshqa  masalalar  haqida  ham  men 

keyinroq  bildim.  U  so‘nggi  umidda  bor  bud-shudini  garovga  qo‘yib, 

gazetalarda qayta-qayta e’lon berardi, dastlab, tabiiyki, bir oz takabburlik 

bilan  boshlagan  edi:  ya’niki,  «murabbiya,  boshqa  yerga  ketishi  ham 

mumkin,  shartlar  xat  orqali  ma’lum  qilinsin»  keyin:  «hamma  narsaga 

roziman:  o‘qitishga  ham,  nadimalikka  ham,  uy-ro‘zg‘orga  qarashga  ham, 

xastalarni  boqishga  ham  ko‘naman,  tikishni  bilaman...»  hokazo,  hokazo. 

Bu  yog‘i  ma’lum…  Bu  gaplar  e’lonlarga  birin-sirin  qo‘shilib,  oxiri,  pichoq 

suyakka  taqalganda  hatto  «maoshsiz,  faqat  nom  evaziga»  ishlashga  ham 

ko‘ndi.  Shunda  ham  joy  topolmadi!  Shunda  men  uni  so‘nggi  marta 

sinamoqchi  bo‘ldim:  bugungi  «Golos»ni  olib  e’lonni  ko‘rsatdim:  «Hech 

kimi yo‘q juvon, yosh bolali oilada murabbiyalik qilishi mumkin, keksaroq 

beva  erkaknikida  bo‘lsa  yana  yaxshi.  Ro‘zg‘or  ishlarini  yengillatishi 

mumkin». 

-  Mana  ko‘rdingizmi,  e’lon  ertalab  chiqdi,  kechgacha  joy  topadi.  E’lonni 

shunaqa yozish kerak! 

U  yana  lov  etib  yondi,  ko‘zlarida  uchqun  chaqnadi,  shart  o‘girildi-da, 

chiqib  ketdi.  Bu  ishi  menga  juda-juda  yoqdi.  Qolaversa,  men  endi 

qo‘rqmasdim,  niyatimga  yetishimga  amin  edim:  mundshtugi  qo‘ldan 

ketgan.  Uchinchi  kuni  rangi  oqargan,  sarosimaga  tushgan  holda  keldi  – 

uyida  bir  gap  bo‘lganini  tushundim,  darhaqiqat,  bo‘lgan  ekan.  Nima 

gapligini hozir aytaman, avval bashangligim bilan ko‘zi oldida qanday qad 

rostlaganimni eslatay. Ha, birdan menda shunaqa niyat paydo bo‘ldi. Gap 

shundaki,  u  ikona  olib  keldi  (jur’atni  qarang!).  Ha,  eshiting!  Eshiting! 

---