Ёзувчи ўзи беқиёс ишон ган, ягона ҳақиқат деб бил

Қошингни ҳароси ювса кетарми,
Сенингдек т оза гул боғд а бит арми?
Сенингдек т оза гул богда бит ганда
С ўраб борсам боғбон м ен га сот арми?
М ирзакарим ака билан Тўлқин ака янги уйланган, домла- 
лар инсоф қилиб, уларга ора-чора уйига бориб-келишга рух- 
сат беришар эди. Шундай кунлардан бирида ҳаётимда янги 
хушхабар эшитдим. Тўлқин ака уйидан қайтиши билан мени 
суюнчилади: “Сизга Абдулла Қахдордан хат кепти, факуль- 
тетга кираверишдаги хатлар ётадиган столда турган экан”, 
деди. Бу мен учун энг қувончли хабар эди!
Гап шундаки, “Чўл ҳавоси” деган биринчи қиссамни мен 
эмас, ёш адиб дўстим Муроджон Мансуров “Шарқ юлдузи” 
журналига элтиб берганини айтган эди (ростини айтсам, 
мен баъзан керагидан ортиқ тортинчоқлик қиламан. Шу- 
нинг учун асарни журналга ўзим олиб боришга ийманган 
эдим). Хуллас, Тўлқин аканинг гапидан тушундимки, қисса 
журналда босилган, уни энг талабчан устоз Абдулла Қахдор 
ўқиган. Улуғ адибнинг биринчи асари босилган ёш шоир 
ва ёзувчиларга ўз муносабатини билдириш одати бор эди. 
Тўлқин акадан “Хат қани?” деб ҳовлиқиб сўрасам, уйига таш ­
лаб келганини, аммо хатни очиб ўқимаганини айтди. Кейин- 
ги ҳафталар қандай ўтганини билмайман. Хатни тезроқ 
ўқигим келади. Муҳими шуки, Абдулла Қаҳҳордек талабчан 
устоз оддий талабанинг биринчи машқини ўқиган! Май- 
ли, асар устозга ёқмаган, мени койиган бўлса ҳам розиман. 
Муҳими - устознинг назари тушибди. Ўша кунлари Тўлқин 
ака ҳам мен билан баравар ҳаяжонланиб юрди. “Аслида хат­
ни олиб келаверсам бўларкан”, деб бир неча бор афсусланди.
Хуллас, пахтадан қайтган кунимиз иккаламиз қопимизни 
орқалаб Тўлқин аканинг уйига югурдик. Келинойи хатни 
эҳтиётлаб қўйган эканлар. Тўлқин ака иккаламиз қўлимиз 
ҳаяжондан титраб хатни очиб ўқидик. Абдулла Қаҳҳордек 
талабчан адиб “Чўл ҳавоси”ни ўқиб севиниб кетганини, 
“бирдан лов этиб аланга билан бошланган ижоднинг кела-
106 
'Ярим аср дафтари'. 
Ў ткир Ҳ ош им ов

---

жаги порлоқ бўлишини” айтган ва айни пайтда “шу аланга 
ҳеч қачон пасаймасин, ижодингиз ҳеч қачон тутамасин”, деб 
олдиндан дашном ҳам берган экан...
Шундай қилиб, ҳаётимдаги энг қувончли воқеалардан 
бири айнан Тўлқин Алимов билан боғлиқ. Кейинчалик 
Тўлқин ака билан нашриётда бирга ишладик. Кўп сафар- 
ларда, дам олишда бирга бўлдик, ҳар хил одамларни, ҳар 
хил ҳолатларни кўрдик... Ўтган асрнинг иккинчи ярм и ва 
бу асрнинг бошида ўзбек китобхонларини жаҳон адабиёти 
намуналари билан таништириш ва ошно қилишда етук тар­
жимон, малакали муҳаррир Тўлқин Алимовнинг салмоқли 
улуши бор. Тўлқин ака дунё адабиётидан ўнлаб роман ва 
қисса, юзлаб ҳикояни ўгириб ўзбек китобхонига етказди. Бу 
ниҳоятда оғир ва савобли юмуш...
Яна бир ran. Тўлқин ака ҳар қандай вазиятда ҳам тўғри 
сўзни айтадиган ҳалол ва софдил инсон! Мен бунга кўп м ар­
та гувоҳ бўлганман.

---