Evolyusion jarayonning o’rganish metodlari. T. I.: «uch parallel uslubi», morfologik, embriologik va paleontologik usullar, biogeografik va sistematik usul, genetik, molekulyar biologik va immunologik usullar

Tip 5: Apicomplexa (Sporozoa) –Sporalilar
Sinf: Gregarinea
Sinf: Coccidia
Tip 6: Ciliophora- Infuzoriyalar
Tip 7: Dioflagellata
Tip 8: Amyobasimon sodda hayvonlar - Ameboid Protozoa


5.DNK shtrix kod uchun molekulyar markerlarga qo’yiladigan talablar. T.I.: marker, takrorlanish, markerning uzunligi.
1. U genomda bitta nuxsada bo’lishi kerak. Agarda ko’p nusxali genlardan foydalanilsa, nusxalar nukleotidlari ketma-ketligida farq bo’lishi mumkin, hammasidan yomoni, bo’linish va qo’shimchalarni bo’lishi (rRNK kodlovchi ichki trankskrib bo’lmagan speyser genlari).
2. Keyingi tahlillar uchun qabul qilingan markerlar sifatidagi gen ketma-ketligi, boshqa organizmlarning shu geni ketma-ketligi bilan tekislash prosedurasidan o’tish kerak. Shu sababli tekislash oson amalga oshirilishi kerak. Bu shuni bildiradiki, tahlil qilinadigan ketma-ketlik uzunligi bo’yicha katta farq qilmasligi, qo’shish va bo’linishlar ko’p bo’lmasligi lozim.
3. Ahamiyatga ega bo’lgan ma’lumotni olish uchun nukleotidlar almashish soni optimal bo’lish kerak. Agar genning evolyusiyalanishi tez bo’lsa, bu gomoplaziyaga olib keladi, ya’ni olinadigan ma’lumotlarni ishonchliligini pasaytiradi. Boshqa tomondan, konservativ sohaning (masalan, rRNK kodlovchi) yaqin ketma-ketligini taqqoslashda (yoki yaqinda ajralgan turlar) bu genetik tahlil bilan ularning ajratib bo’lmaydi [Patwardhan, 2014].
4. Fragmentlarni amplifikasiya qilishda ishlatiladigan praymerlar genning konservativ sohasiga mos bo’lishi zarur, shunda sistematik jihatdan uzoq bo’lgan organizmlarni fragmentlarini amplifikasiya qilish mumkin bo’ladi. Biroq, ular nihoyatda “universal” bo’lmasligi kerak, teskari holatda genomning boshqa sohalarini o’ziga xos bo’lmagan amplifikasiyaga olib keladi [Yli-Mattila, 2000].
Variant 55.
1.Klassifikatsiyada evolyutsionizm yo’nalishi. T.I.: E.Gekkel, Ch.Darvin, rekonstrukisiya qilish, filogenetik va evolyutsion qarashlar Evolyutsionizm – yo’nalishini E.Gekkel Ch.Darvinning evolyutsion nazariyasiga asoslangan holda yaratgan. Filogenetik konsepsiyaga ko’ra individlar evolyutsion yaqinlik darajasiga (qarindoshlikga) asoslangan guruhlarga birlashtirilishi lozim. Taksonomik tadqiqotning asosiy vazifasi esa evolyutsiya jarayoning kechishini qayta tiklash (rekonstrukisiya qilish (aytib berish ma’nosida)) va organik olamning shajara daraxtini tuzishdan iborat. Klassifikatsiya tuzishda uning qismlari o’rtasidagi munosabatlarni hisobga olish yaxshi natija beradi. Geneologik aloqalar esa bunday munosabatlarning eng qiziqlaridan biridir. Aynan geneologik munosabatlar evolyutsion klassifikatsiyalarning asosi hisoblanadi. Shuning uchun ham hozirda bu g’oyaviy yo’nalish yetakchi rol o’ynamoqda.
Evolyutsion g’oyalarni sistematikada qo’llashda ikki xil qarashlar mavjud. Birinchi – filogenetik qarashlarga ko’ra: klassifikatsiya guruhlarning kelib chiqishini maksimal darajada aks ettirishi kerak. Bunday holda u filogenezning qisqacha tarixi bo’lib qoladi. Ikkinchi: evolyutsion qarashlarga ko’ra klassifikatsiya guruhlarning kelib chiqishinigina emas, ular o’rtasidagi farqlarni ham hisobga olishi lozim. Klassifikatsiya filogenetik gipotezalarsiz yaratlib, uning natijasi evolyutsion talqin qilinadi.