рншмади чоғи, юзи буришиб кетди.
— Мен бунингизни патнссонми депман.
Бунингиэ
ширнн экан-ку!— дея нолиди.
Аппон чол соқолини силаркан, кулиб қўйди.
— Нима, анжир емаганмисан? Анжир ширин бўлади-
л а !— деб тушунтирди.
Э-э, анжирингиз бўлмади, ота,— деди Бахрдир кекса
Лб
www.ziyouz.com kutubxonasi
кайвонилик қилиб, тўгарак
юзини боз тириштирди-да',
анжирни Аппон чолнинг
ўзига
қайтарди.— Патиссо»
шўртанг бўлади, уни есангиз маза қиласиз...
— Батисонинг нимаси, ўғлим?
— Батисонмас — патиссон,— астойдил куйиниб Ап-
пон чолга даккн берди бола.
— Хўп ана сен айтганча бўлсин,— патисон...
— Шуниям
билмайсизми?— таажжубланиб
боқди
Баҳодир. — Патиссон шиша банкада бўлади. Мана бун-
дай шиша банкада,— деб қўлида ўлчаб кўрсатди.— Да-
дам бнзга опкелардилар ушандақа патиссондан...
— Сенам анжирни
билмас
экансан ку!
Анжирни
билмаган ўзбек борми!?—ҳазиллашган
бўлди
Аппон
чол.
— Билама ан!— Бола Аппон чол уни анжирни бил-
масликда айблашидан ранжиди.— Мана
шунақа ан-
жнрдан менинг ўртоғимникидаям бор. Улуғларникидаям
бор. Ишонмасангиэ опчиқаман. Ишонмайсиэми? Опчи-
қайми?
Аппон чол унинг қизиша
бошлаганинн сеэди. Шу-
нинг учун ҳам:
— Ишондим, ишондим!— деб икки қўлини юқорнга
кўтарди...
— Бормисан Аппон?!— Шокир баззознннг серажин
юзига қувонч таралиб, қийиқ кўзларида ёш
йилтил-
лади.
Do'stlaringiz bilan baham: |