Beynin I i m I i -js

dığımızda değil, perde arkasındaki rekabeti açıkça gördüğümüzde
mümkün hale gelir. Elimizdeki yeni gereçlerle, artık farklı beyin
bölgeleri arasındaki çarpışmayı ve bu çarpışmanın sonucunu daha
ayrıntılı şekilde gözleyebiliriz. Bu ise adalet sistemi içindeki rehabi­
litasyon uygulamaları için yeni kapılar açacaktır: Beynin gerçekte
nasıl çalıştığını ve bazı insanların dürtülerini denetlemekte neden
başarısız olduklarını anladıktan sonra, uzun dönemli karar verme
süreçlerini güçlendirip, çarpışmayı bu süreçler lehine çevirmede işe
yarayacak dolaysız ve yeni stratejiler geliştirebiliriz.
Beyni anlamak, bunun da ötesinde bizi cezalandırma sistemle­
ri konusunda daha üst seviyeye taşıyacaktır. Bir önceki bölümde
gördüğümüz gibi, “suçtan sorumlu tutulabilirlik” ile özetlenen so­
runlu kavramın yerine, geriye dönük (Suçtaki payı neydi?) değil,
ileriye yönelik (Bundan sonra nasıl bir tutum izleyecek olabilir?)
ve uygulanabilir bir ceza sistemi getirebiliriz sözgelimi. Ve hukuk
sistem i, günün birinde sinirsel ve davranışsal sorunlara, tıbbın ak­
ciğer ya da kemik sorunlarına yaklaştığı gibi yaklaşabilir. Böylesi
bir biyolojik gerçeklik suçluları ortadan kaldırmayacak ama geriye
değil, ileriye yönelik bir yaklaşımla akılcı bir ceza sisteminin yanın­
da özelleşm iş bir rehabilitasyon sistemini de mümkün kılacaktır.
N örobiyolojiyle ilgili daha iyi bir anlayışa kavuşm ak, daha iyi
toplum sal politikaları da beraberinde getirecektir. İyi de bu, kendi
yaşamımızı anlamamızla ilgili ne söyleyecektir bize?
K E N D İ N İ B İ L ME K
“ Bil öyleyse kendini ve bırakm a işini T a n rı’ya. İnsansa üze­
rinde çalışacağın, bakacağın da yine insandır, um ım ıa.”
-A le xa n d er Pope