Баҳром ирзаев туркистон жадидларининг

“А.С.” /Абдулҳамид Сулаймон Чўлпон/ 
Туркистон. 1922 йил 26 ноябрь.
Берлиндаги талабаларга кўмак 
(ҳисоб)
Тошкентда маориф-маданият ишларида ишлагув-
чи бир тўда ёшларнинг ташаббуси билан, Берлин олий 
зироат мадрасасида ўқиғучи талабамиз Абдулваҳҳоб 
ўртоқнинг таъминоти учун қуйидагича моддий кўмак 
йиғилди:
Саййи Носир Миржалил 20 000 сўм, Толибжон 
Мусабой 10 сўм олтин, Абдулҳамид Сулаймон – 7500; 
Нажмиддин Шераҳмедов – 5000; Ҳамидулло Орифжон 
ҳам Холмуҳаммад Охундийлар 4000 сўмдан; Муҳид-
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

56
дин Усмоний, Мунавварқори, Зуфар Носирийлар 3500 
сўмдан, Шокиржон Раҳим, Абдунаби ҳожи ўғли, Те-
шабек Отабеков, Муҳаммаджонқори Раҳимий ҳам 
Асадулла Хўжахоновлар 2500 сўмдан; Салимхон Тил-
лахон – 1200 сўм.
6 декабрда ясалғон адабиёт кечасидан соф фойда 
75 000 сўм.
Барчаси: 139 700 сўм. Бу пуллар тегишли йўл би-
лан ўртоқ Абдуваҳҳобга юборилди.
М.Усмоний 
Туркистон. 1922 йил 18 декабрь.
Четда ўқувчиларни унутмайлик
Туркистон, Бухородан Берлинга ўқишга кетган 
ўқув чиларнинг кўплари турлик муассасаларнинг кў-
маги билан баъзилари энг кўп бўлганда бир йиллик 
таъми нотларига етарлик нарса билан кетганлар. Баъ-
зи бир талабалар жуда оз оқча, ҳатто қуруқ “таваккал” 
йўли билан бориб қолганлар.
Маълумдир ким жаҳон уруши натижаси Герма-
ниянинг иқтисодий аҳволини жуда издан чиқариб 
юборди. У ерда ҳам биздагидек соат сари бозор баҳо-
лари кўтарилиб, оқча қадри кун сайин тушиб борадир. 
Бу албатта, ўқувчиларимизнинг турмушига таъсир эт-
масдан қолмайдир.
Биз ул ерда ўқувчиларимизнинг мухтожларини 
аниқлаб олайлик, уларнинг ҳолидан тез-тез хабар олиб 
турайлик.
Бутун Туркистондаги ҳиммат эгалари, жамоат хо-
димлари, масъул ишчиларимиз турлик йўллар ва ке-
рак топилган ҳар бир чорани кўришлари лозим. Агар 
уларнинг овозини Туркистонда эшитмас экан, у вақт 
ўқишларини давом эттира олмасдан иложсиз Турки-
стонга қайтиб келишга мажбур бўларлар. Бу хунук 
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

57
ҳол. Албатта, Туркистон жамоат, маориф ходимлари 
ва масъул ишчиларга уятдир. Келгусимизнинг маҳкам 
устуни бўлган четдаги ўқувчиларимизни унутмасдан 
ҳар вақт уларга ёрдам бериш тўғрисида қайғурайлик.