Б ой аёл / т ар ж и м о н : а зи зб е к а ҳ м ад ж ан о в Т

ҚЎРҚУВНИ ҚАНДАЙ ЕНГИШ КЕРАК
Сармоядорлик ишларида биз кўпинча нотаниш ҳудуд- 
ларга дуч келамиз. Кўпчилигимиз ҳеч қилмаган ишимизни 
қилишни бошлаймиз. Бизда малака бўлмаслиги мумкин ва, 
албатта, саволларга тайёр жавоблар йўқ, бирорта сармоядор- 
да ҳам. Кўп нарсани ўрганишга тўғри келади. Хато қилиш 
эҳтимоли катта. Ҳаммасига ўз пулларимиз билан ҳам тавак- 
кал қиламиз ва бу вазиятнинг мураккаблигини оширади.
Қўрқув турли кўринишга кира олади. Мисол учун пул 
йўқотишдан қўрқиш ёки хато қилишдан кўрқиш (аслида 
бундан чўчиш шартмас, чунки биз ечим топганмиз, хато қи- 
лишдан қочиб бўлмайди). Эшитган бўлсангиз керак, аёллар 
кўпроқ кафтларини очганча кўчада қолишдан қўрқишади 
(ёши ўтиб қолган аёлларнинг ҳолатлари бўйича статистика- 
га назар солсак, бу қўрқув ўзини оқлайди ҳам). Қўрқувингиз 
қандай бўлмасин, унинг борлигини тан олинг. У билан ку- 
рашишнинг йўли - ўқиб-ўрганиш ва малака. Сармоядорлик 
илмини қанчалар кўп ўргансангиз, шунчалар ишонч билан 
қарорларни қабул қиласиз. Тез-тез маблағ қўйсангиз, шунча 
тез ўзингизга ишочингиз ортиб, мослашиб бораверасиз. Бо- 
ра-бора қўркувнинг таъсир кучи сусайиб бораверади.
97

---

ҲАЁТИМНИ ЎЗГАРТИРГАН МАШҚ
Вақти-вақти билан ҳаммамиз қўрқувни ҳис қилиб ту- 
рамиз, баъзан эса даҳшатга тушамиз. Буни қандай енгиш 
мумкин? Кўп йиллар олдин яшашни ўрганиш курсига қат- 
нашдим, у ерда асосан қўрқувни бошқаришни ўргатишар- 
Ди. 
Машқларнинг бирида телефон бўткасига ўхшаш ёғочли 
устунга чиқиб тик туриб, кейин бир қадам ташлаб, ёнида- 
ги арқонга осилиш керак эди. Менга ўша тепада бир қадам 
ташлаш жуда қийинга ўхшаганди. Лекин мен хато ўйла- 
ган эканман. Устунни қучоқлаганча тепага чиқар эканман, 
ўзимча “Унчалик қийин эмас экан-ку”, деб ўйладим. Аммо 
деаметри 26 сантиметрлик ёғочнинг устига қўлим текка- 
нида менинг вужудимни ҳақиқий даҳшат эгаллай бошлади. 
Машқнинг энг қийин жойи шу ери экан: устун учига чиқиш 
ва ҳеч нарсани ушламай тик туриш. Мени қ}фқув шол қилиб 
қўяёзди. Мен турган жойимда ёпишиб қотиб қолдим.
- Нима бўлди? - деди ўргатувчи.
~ Қўрқувни қандай енгишим керак? — қичқирдим мен.
- Ундан халос бўлишга ҳаракат қилма, уни бошқаришни 
ўрган, шунчаки бир қадам ташла, - деди у.
Мен ҳамма кучимни йиғиб, бир оёғимни устун учига қўй- 
дим, кейин иккинчисини. Мен кичкинагина майдончада то- 
вонларимнинг ўзигина сиғадиган жойда мувозанатни сақлаш 
учун икки қўлларимни ёйганча тик турардим. “Мен уддала- 
дим!” деб ўйладим. Кейин мени яна қўрқув босди: энди мен ] 
икки метрча нарида турган арқон томон қадам ташлаб, уни ] 
ушлашим керак эди. Мен ўзимча ўргатувчининг сўзларини 
ичимда қайтарардим: “Қўрқувни бошқариш керак. Шунчаки ] 
навбатдаги қадамни ташла”. Мен ўпкамни ҳаво билан тўл- 
дириб, арқон томон сакрадим. Мени ерга туширишганида 
чиқишимдан олдингидан кўра баттар қалтирардим.
- Сен машқни ўргандингми? - сўради ўргатувчи.
- Бўлмасам-чи! Мен уни вужудимнинг ҳар бир заррача- | 
си билан эслаб қолдим.
98

---