Azərbaycan miLLİ elmlər akademiyasi folklor institutu azərbaycan folkloru antologiyasi (Cəbrayıl, Ağdam, Laçın, Qubadlı, Zəngilan, Ağcabədi və Kəlbəcər rayonlarından toplanmış folklor nümunələri) baki – “Nurlan“ – 2012

VIII mətn

Qətl sındırırmışdar. Ələm ağacın quruf oxuyurdular ki, bura Bədəşdi Kərbəladı, bura atdı gələn atsız gedər. Aşığ Abbas da Kərbalanın müsəlləh buyuranı idi. Bura Bədəşdi Kərbəladı deyəndə deyir, mənim dilim lal olar, qulaxlarım kar olar. Mən bura necə Bədəşdi Kərbəla deyim? Vəliynən Salman hər gejə oğurruğ on gamış gətirir.

IX mətn

Bir gün Uğurru bəy deyir ki, Sultan, mənə altı öküz göndər, bir kotan əkdirəjəm. Amma nə ağ olsun, nə qara olsun, nə boz olsun, nə sarı olsun. Yeddi rəngin yeddisin də sayır ki, bunun heş biri onda olmasın. Sultan Aşığ Abbasa deyir ki, nətər eliyək? Deyir əşi, yaz ki, hazırdı, gəl apar. Yazıf ki, hazırdı gəl, amma nə cuma günü, nə duz günü, nə tək günü, bu yeddi günün heş birində gəlmə, qalan günü gəl apar. Axı bu yeddi günnən başqa həfdənin günü yoxdu.

X mətn

Aşığ Abbası Şuşaya iclasa çağırıllar. Aşığ Abbas da bəsdəboy adammış. Qubernator baxır deyir ki, bir adam yoxuydu Sultan bəy göndərə buraya? O da deyir ki, vallah, adam varıydı. Adamı adam yanına göndərdilər, məni də sənin yanaa göndərdilər.

XI mətn

Alının iki oğlu oluf. Böyüyün adı İsgəndər oluf. Abbas o vaxdı kiçik imiş, hər sözə yaxın imiş, İsgəndər bir az tərs imiş. Bizdə bulax var, o bulağın üsdündə onnarın yeri vardı, orda əkin əkirmişdər. Atası buları tezdən göndərir taxıl biçmağa. Şeh vaxdı taxıl yaxşı biçilir axı. Uşaxları göndərir taxıl biçmağa, özü də çörək-zad götürə gələ. Bir az gej gəlir. Abbas atasını görən kimi bardağı götürüf yenir bulaxdan su doldura gətirə. Bu da çağırır:

– Ay İsgəndər, gəl dana, çörək bir az gec hazır oldu, ona görə ləngidim.

Kişi bilif ki, bu küsəyəndi, noqsanın boynuna alır. Nə qədər çağırır, İsgəndər gəlmir, başın salır aşağı biçin biçir. Bir də çağıranda deyir:

• 
  Dərd İsgəndər, çor İsgəndər, gəlmirəm da.
  

O da qayıdıf deyif ki, səni görüm qujağına oğul sidiyi dəyməsin. Ona görə onun oğul evladı olmuyuf, ikicə qızı oluf.

Abbasa da deyif ki, yeddi oğul bir qız evladın olsun. Bu da belə oluf ki, görüf arvad nəysə narahatdı. Deyif, nolufdu? Arvadı deyif, tütünün qutarıfdı. Deyif, elə elə Abbas onu bilməsin. Abbas bunu eşidir evdən çıxır, gəlir Şuşa tərəfə. Yanında tüfənk götürür. Yolda qırqovul vurur. Qırqovulu satır, onun puluna tütün alır. Tütünü gətirif verəndə atası deyif, oğul, səni görüm yeddi oğlun olsun, bircə dənə qızın. Abbasın da dokquz oğlu bir qızı oluf. Bir oğlu cavan ikən ölüf, səkgiz oğlu qalıf.