Ҳар бир муассасанинг фаолиятидаги са­марадорлик, биринчи навбатда, жамоадаги шахслараро муносабатларнинг қанчалик тўғри ташкил этилгани ёки этилмаганлигига боғлиқ

Cамарали раҳбарликка хос хислатлар қаторига:
 Стратегик режалаштиришга мойилликнинг кучлилиги;
 Ишчиларни, меҳнат ресурсларини тақсимлаш бўйича мақбул ва ўз вақтида қарор қабул қилиш;
 Фаолият доирасини кенгайтириш ёки юксак тартибда меҳнат қилиш эвазига ўз масъулиятини оширишга интилиш;
 Фавқулодда шароитда ижодий ва рационал қарор қабул қила олиш;
 Ўз кучига ишонч;
 Ўз ҳуқуқларини англаш ва масъулиятни ҳис қилиш;
 Кези келганда қурбон беришга ҳам тайёр туриш;
 Мулоқот малакаларини мукаммаллаштиришга интилиш;
 Мураккаб ва инқирозли вазиятдаги жараёнларни таҳлил этиш ва муаммоларнинг ечимларини топа олиш
 Меҳнатга юксак қадрият сифатида қараш ва унга бутун куч-ғайратни сафарбар этиш;
 Айбдорни излаш эмас, балки муаммони ҳал этишга интилиш, таваккалдан қўрқмайдиган ва мустақил фикрдаги ходимлар билан ишлаш хоҳиши;
 Амалга оширилаётган ғоя ва натижаларни ишлаб чиқаришга, жорий этишга худди шахсий мулкдек қарашларни киритиш мумкин.
3.5 Раҳбар фаолиятида самарали бошқарув.
Узлуксиз методик хизмат – ўзаро боғланган ва мақсад – моҳияти жиҳатидан ўқитувчиларнинг ДТСда белгилаб берилган талаблар даражасида фаолият кўрсатишларини методик асосда тўлиқ таъминлашдан иборат бўлган яхлит тизимдир.
Бизга маълумки, Ўзбекистонда давлат ва уни бошқариш ишлари авлоддан-авлодга ўтиб сайқалланиб, такомиллашиб келган. Буюк алломалар, давлат раҳбарларининг бошқарув ҳақидаги ўгитлари ҳозирги мустақиллик даврида ҳам барча раҳбарларга бошқарув ишларида дастуриламал бўлиб келмоқда.
Замонавий раҳбарлик тўғрисида фикр юрита бориб шуни таъкидлашимиз жоизки, раҳбар масъулияти, ўз иш фаолияти бўйича чуқур билимга эга бўлиши, малакаси, тажрибаси ҳақида гап кетганда қуйидаги муҳим жиҳатлар санаб ўтилиши зарур:
 раҳбарликка мослиги;
 масъулиятни ҳис этиш даражаси;
 садоқатлилиги, мустақилликка бўлган ишончи;
 собиқ тоталитар тузумга муносабати, унинг асоратларидан тўғри хулоса чиқара олиши;
 ташкилотчилик қобилияти;
 мустақиллик вазифаларини амалга оширишда халқ билан ўзаро ҳамкорликда иш юритиши;
 ўз атрофига соғлом кучларни тўплаши ва уларга таяниши;
 расмиятчиликка берилмаслиги;
 ўз билимини мунтазам ошириб бориши;
 янгича тафаккур тарзига, фикрлар хилма-хиллигига эга бўлиши;
 ўзгалар фикрини эшитиши ва ҳурмат қилиши;
 ўз манфаатини бошқалар манфаати билан уйғун қўйиши.
Бу фикрлар ҳар бир раҳбар учун кундалик иш фаолиятида ҳаракат
дастурига айланиши керак. Дарҳақиқат, бошқарув ниҳоятда мураккаб ва
серқирра жараён, шунинг учун, унга чуқурроқ назар ташлаш лозим.