Аплв1тот1 Jill. V b tk kaffTAlv grant bulalari

Robertning hikoyasiga yigirma qaynoq bo‘sa so'zsiz javob bo‘ldi.

— Yuringlar! — dedi u, qat’iy qilib.

— Paganel pastdami? — deb so‘radi Glenarvan.

— Janob Paganelmi? — qaytarib so‘radi Robert, hayron bo‘lib.

— Ha. U bizni kutib turgandir?

— Yo‘q, ser. Janob Paganel sizlar bilan birga emasmi hali?

— U bu yerda emas, Robert, — deb javob berdi Meri Grant.
— Nima! Sen uni ko'rganing yo‘qmi? — deb so‘ra-di Glenarvan. — Demak, o'shanda bir-birlaringizni ko‘rmagan ekansiz-da. Birga qochib ketmagan ekan-siz-da?
— Yo‘q, ser, — dedi do‘sti Paganelning g ‘oyib bo‘lib qolganini eshitib hayron bo‘lgan bola.
— Yuringlar, — dedi mayor. — Bir minutni ham qo‘ldan berib bo‘lmaydi. Paganel qayerda bo‘lsa ham, ahvoli bizning hozirgi ahvolimizdan yomon bo‘Imasa kerak. Yuringlar!
Haqiqatan ham har bir minut g‘animat edi. Tezroq qochib qutulish kerak edi. Baxtdan bo‘lib, g ‘ordan chiqishdagi yigirma futcha keladigan deyarlik tik jarni hisobga olmaganda, qochib ketish hech bir qiyin emasdi. Nariyog‘i esa tog‘ning etagigacha ancha yotiq. Asirlar u yerdan tezda pastda yoyilib yotgan vodiyga yetib olishlari mumkin. Maorilar esa, yevropaliklarning qochib ketganini sezib qolgudek bo‘lsalar, ularni quvib yetish uchun ancha uzoq ay-lanma yo‘lni bosib o‘tishlari kerak, chunki ular jar bi­ lan kulba o‘rtasida teshik borligini bilmaydilar.