Аплв1тот1 Jill. V b tk kaffTAlv grant bulalari

120

— Bo‘lmasa, azizim Eduard, siz yoki siz o‘zingiz muhtaram, Paganel, tushuntirib beringlar, bu nima gap o‘zi?
— Men hech narsani izohlab o‘tirmayman: men is-bot qilaman, — dedi Paganel. — Mana bu men ispan tilini o'rganish uchun har kuni faydalanadigan kitob. 0 ‘z ko‘zingiz bilan ko‘ring, mayor, o‘shanda men sizni aldamayotganimga ishonasiz.
Shunday deb Paganel o‘zining son-sanoqsiz cho‘ntaklarini titkilay boshladi va bir necha mi-nutdan keyin juda titilib ketgan bitta kitobni chiqar^b, ishonch bilan mayorga uzatdi. Mayor kitob­ ni olib, ko‘zdan kechira boshladi.
— Bu nima degan asar? — deb so'radi u.

— Bu «Luiziada», — deb javob berdi Paganel, — ajoyib qahramonlik poemasi, unda...

— «Luiziada» dedingizmi? — dedi Glenarvan.

— Ha, do‘stim, ulug‘ Kamoens yozgan «Luiziada »ning xuddi o‘zginasi.

— Kamoens deysizmi? — deb takror so‘radi Glenarvan. — Bechora do'stim, Kamoens portugaliya-lik-ku, axir! Siz keyingi olti haftadan beri portugal tilini o‘rganayotgan ekansiz!..

— Kamoens... «Luiziada»... Portugal tili... — deb g ‘uldirab qoldi Paganel.

Uning ko‘zoynak ostidan chaqnab turgan ko‘zlari qorong‘ulashdi, atrofini o‘rab turgan hamrohlarining birdan qah-qah urib yuborganlari qulog‘ini kar qila-yozdi.
Patagoniyalik pinagini ham buzmadi. U ko‘zi oldi-da bo‘layotgan, lekin o‘zi tushunolmayotgan bu ish-larning nima bilan tugashini sabr bilan kutib, jim tu-rardi.
— Obbo, men tentag-ey, ovsar-ey, — dedi nihoyat Paganel. — Ana xolos! Demak, haqiqatan ham shun­ day bo‘pti-da! Buni men qilibman-a, men! Bu qanday