Аплв1тот1 Jill. V b tk kaffTAlv grant bulalari

Uning ko‘rsatmasi bilan kichkina otryad bir yerga to‘planib, qurollarini shay qilib turdi. Har qanday tasodifga tayyor turish kerak edi.
Ko‘p o'tmay hindular otryadi ko‘rindi. Otryad katta emasdi, hammasi bo'lib o‘n kishichadan iborat edi. Bu patagoniyalikni tinchlantirdi. Hindular yuz qadamcha joyga kelib qoldilar. Endi ularni yaxshiroq ko‘rish mumkin edi. Ular 1833-yilda general Rozas tor-mor qilgan pampaslik hindular qabilasidan edilar. Baland bo‘yli> keng, do‘ng peshonali, qoramag'iz tan-li bu odamlar hindi irqining ajoyib namunasi edi.
Ular guanako va sassiqko'zan terisidan tikilgan kiyim kiygan, uzunligi yigirma futcha keladigan nayza, pichoq, palaxmon, bolas va lasso bilan qurol-langan edilar. Otda o‘tirishlaridan, mohir chavandoz ekanlari ochiq ko‘rinib turardi.

143

Hindular sayohatchilardan yuz qadamcha narida to‘xtashdi-da, baqirib chaqirib, qo'llarini paxsa qilib maslahatlasha boshlashdi. Glenarvan otini ularga tomon haydadi. Lekin u ikki sajen ham yurmasdan, hindular otryadi otlarini shartta burib, hayron qolar darajada tezlik bilan ko'zdan g ‘oyib bo‘ldi. Sayohatchilarning holdan toygan otlari ularni quvib yeta olmadi, albatta.
— Obbo qo‘rqoqlar-ey! — deb qichqirdi Paganel.

— Yaxshi odamlar bunchalik tez qochib qolmaydi-lar, — deb qo‘shib qo‘ydi Mak-Nabbs.

— Bu qanday hindular? — deb so‘radi Paganel Talkavdan.
— Gauchoslar.

— Gauchoslar, — deb takrorladi Paganel, ham-rohlariga o‘girilib, — gauchoslar! Unda bunchalik ehtiyot choralari ko‘rmasak ham bo‘lar ekan, chunki hindulardan qo'rqishning hech hojati yo‘q.

— Nima uchun? — deb so‘radi mayor.

— Chunki bu gauchoslar — beozor dehqonlar.

— Siz shunday deb o'ylaysizmi, Paganel?

— Albatta. Ular bizni qaroqchilar deb o'ylashdi, shuning uchun qochib ketishdi.