Аплв1тот1 Jill. V b tk kaffTAlv grant bulalari

Glenarvan ko'rsatgan iltifoti uchun inspektorga tashakkur aytib, u bilan xayrlashdi; so‘ng o‘z ham-rohlari bilan yana oltin konlarini tomosha qilib yurdi.
Paganel bu dunyoning qimmat baho narsalariga un-cha qiziqmaydigan odam bo'lsa ham, qimmat baho metallga nihoyatda boy bo‘lgan bu tuproqdan ko‘z uzolmas, uni diqqat bilan ko‘zdan kechirardi, aftidan, u o‘zini qo‘lga ololmay qolgandi, shuning uchun ham-

364

rohlarining hazillari ham uni to'xtata olmadi. U minut sayin engashib, yerdan yo biror tosh, yo bir parcha tog‘ jinsi, yoki kvars parchasini olib ko'rar, diqqat bilan ko‘zdan kechirgach, uni nafrat bilan bir tomonga uloq-tirib yuborardi. Lekin u bundan o‘zini sira tiya olmadi.

— Sizga nima bo'ldi, Paganel? Biror narsa yo‘qot-dingizmi? — deb so'radi mayor.

— Yo'qotdim, albatta, — deb javob berdi ge-ografiya olimi: — bu oltin va qimmat baho toshlar mamlakatida hech narsa topolmasangiz — o‘sha yo‘qotganingiz-da. Nima uchunligini bilmadim-ku, lekin men bu yerdan bir necha unsiya yoki, iloji bo‘lsa, hatto yigirma qadoqli oltin bo'lagini olib ket-gim kelib qoldi.
— Uni nima qilar edingiz, muhtaram do‘stim? — deb so‘radi Glenarvan.
— O, men uni vatanimga sovg‘a qilar edim, — deb javob berdi Paganel: — Fransiya davlat bankiga qo‘yar edim.
— Qabul qilishardi deb o'ylaysizmi?

— Shubhasiz, temir yo‘l obligatsiyalari sifatida qabul qildirardim.