Anvar botir ulg‘ayish g’azallar

Xayol etsam gugurt yanglig‘ olovlangay g‘arib ko‘ngil,

Yonib bo‘lgach egar boshimni g‘am-anduh bo‘lib zambil.

Yonarman asta-asta, yonishim ham har qachon bir xil,

Yuzingga bir umr boqsam, to‘yurmu ko‘z, qonurmi dil,

Na undan belgi paydo-yu, na bundan bir asar bo‘lg‘ay.

Ayo ko‘p bora ayttim menga yorning har so‘zi malham,

Yuzi malham, o‘zi malham, tag‘in qilgan navozi ham,

Pariro‘yim, anisim, dilbarim, senga qilur va’dam:

Iki yor vaslini istab, iki ishq so‘zin eshitsam,

Iki ko‘zim ko‘ru ikki qulog‘im mayli kar bo‘lg‘ay.

Netaykim, qay mahal boqsam jamoling tursa ko‘zguda,

“Nechuk holing?!”-debon tinmay mazaxlab kulsa ko‘zguda.

Bu nedir, har kecha zulmat sochingni o‘rsa ko‘zguda,