Alkimyogar ( r o m a n ) Paulo Koelo

Alkimyogar

 

(

R O M A N

)  

Paulo Koelo 

 

library.ziyonet.uz/ 

 

arafasidagi safardoshlariga oʻxshamasdi. Oʻshanda yugur-yugur avjiga mingan: baqiriq-

chaqiriq, bola yigʻisi va otlarning kishnashi, savdogaru tuyakashlarning hovliqqan, 

hayajonli ovozlariga qorishib ketgandi. Bu yerda, sahroda esa jimjitlikni doimiy 

shamolning hushtagi-yu ulovlar tuyogʻi ostidagi qumning gʻijirlashigina buzardi. Hatto 

tuyakashlar ham sukut saqlashardi. 

— Men bu qumliklardan koʻp oʻtganman, — dedi bir oqshom tuyakashlardan kimdir 

boshqasiga. — Biroq sahro shunaqangi ulugʻ va shunaqangi tilsimki, bexosdan oʻzingni 

qum zarrasiday gʻarib his eta boshlaysan. Qumning zarrasi esa gungu kar. 

Santyago, sahroda birinchi marta boʻlayotgan esa-da, tuyakashning nima haqda 

gapirayotganini tushundi. Uning oʻzi ham, dengizga yoki olovga, soatlab bir soʻz 

aytmasdan, hech nimani oʻylamasdan, xayolan bu unsurlarning mislsiz qudratiga tamom 

asir boʻlganday, termilib oʻtira olardi. 

 

«Men qoʻydan saboq oldim, billurdan saboq oldim, — Oʻyladi u. — Endi meni sahro 

oʻqitadi. Sahro, meningcha, eng koʻhnasi, sahro — men oldin koʻrganlarim orasida eng 

donishmandi». 

 

Shamol esa bu yerda bir nafas ham tin olmas va Santyago Tarifdagi minorada turib uning 

kuchini qanday his etganini esladi. Andalusiya yaylovlarida oʻt va suv izlab izgʻigan 

qoʻylarining junini yengil hilpiratib toʻzdiradigan mana shu shamol boʻlishi kerak. 

 

«Endi ular meniki emas, — Oʻyladi u ortiq gʻam chekmay. — Meni unutishgan hamdir, 

ehtimol, yangi choʻponga oʻrganib qolishgandir. Boʻlganicha boʻlar. Qoʻylar, xuddi u 

yerdan bu yerga koʻchib-kezib yuradigan odamlarday, ayriliq ham bir zarurat ekanini 

bilishadi.» 

Shu payt uning yodiga movutchining qizi tushdi — harqalay, u er qilib ketgan boʻlsa 

kerak. Kimga chiqqan ekan? Makkabodroq sotuvchiga tekkanmikan? Yoki kitob oʻqishni 

biladigan va gʻaroyib sarguzashtlar aytib beradigan choʻponga tegdimikan — 

Santyagodan boshqa ham bor bundaylar. Shunday boʻlganiga negadir ishonchi komilligi 

boʻzbolaga kuchli ta’sir oʻtkazdi: ehtimol, u Umum Tilini egallagan va endi dunyodagi 

barchaning buguni va oʻtmishini bilar? «Koʻngil sezishi» — bu qobiliyatni uning onasi 

shunday atagan edi. Endi u tushunardi, bu — jamiki odamlarning taqdirlari oʻzaro 

bogʻlangan bani bashar tiriklik oqimiga shiddat bilan ruhan choʻmish. Zero, bizga 

hammasini bilmoq imkoni inoyat etilgan, shu bois ham hammasi allaqachon yozib 

qoʻyilgan 

— Maktub, — deb yubordi boʻzbola, billur sotuvchini eslab. 

 

Gohida sahro qumi kutilmaganda tosh-metinga aylanardi. Mabodo karvon xarsangtosh 

oldidan chiqib qolsa, uni aylanib oʻtar, agar toshloq joyga duch kelsa, chetlab yurardi. 

Qumi juda yumshoq va mayda boʻlgan, tuyalarning tovoni botib qoladigan joyda boshqa 

yoʻl izlashga toʻgʻri kelardi. Ba’zan shoʻrxok yerda oyoq bosish lozim boʻlar — demak, 

bu joyda bir zamonlar koʻl boʻlgan — shunday paytda yuk ortilgan jonivorlar ozorlanib 

oʻkirar, kishnardi. Tuyakashlar yerga tushib, ularni silab-siypab tinchlantirar, keyin yukni 

---