Айтматов Ш. боранлы бандирги

сспктиц алдында тары туйпп, ал ағай 
болса базарға
апарыў ушыи сарапдагы урадан бпйдай шығарып атыр
еди. Бнзлер устаханадагы 
балғашылардай гезеклеснп,
аўыр келсапты үстп-үстнпе урамыз. Сонда да мен мугал-
лим еле узақтама дегенден жалтақлап қараўға үлгерип
турман. /ДуГ
1
шен бпзпц уГп'е келме!! кетеме деп қорқаман.
Жецгемниц мектепке жибермейтуғынын билсемде, Дүй-
шен усы жерге келсе експ, ец болмаса мениц қайда тура-
тугынымды көрсе екен деймен. Ишимпен; 
«Мугаллим
басқа жаққа бурылып кетпей, үйге келгейдә» деп қудап-
га жалбарынамап.
— Саў барсызба жецгей? Илайым, қолыцызға алла-
тала қүўат берспн. Егер ол бермесе мына биз топарымыз
бенен көмеклесемиз. 
Қарацыз, 
қанша 
адам 
бар-
мыз!—деп ҳәзиллесип Дүйшен женгей менен сәлемлес-
тн. Ол кепнинс болажақ оқыўшыларын ертип алыпты.
Женге.м оған жуўап ретинде бир нәрсе деп гүцкил-
деди, ал ага.й болса урадан басын да көтерген жоқ.
Дуйшеп буған кеўил 
бөлмей, сол жерде жатырған
кслиниц үстинде отырып, қалтасынан қағаз-қәлемин
шығэрды: 
^
— Бүгпн бпз мектепте окыў баслаймыз. Қызыцыздыц
жасы нсшеде? 
.
24
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

Женгей жуўап қайтармай, ашы>'ланып келисин түне
берди. Оньщ муғаллим менен сөйлескиси де келмедн.
Мен ишимнен: енди не болар екен? деп қорқып турман.
Дүйшен маган қарап, жымыйып күлди. Буған бул сапа-
ры да жүрегим жылып коя берди.
—Нешеге шықтын, Алтынай?—деп сорады ол.
Мен жецгемнен қорқып индемедим