Айтматов Ш. боранлы бандирги

келдиме, я кишкене
ўақтымнан-ақ менпц қәлеген 
ойларым 
үп ишиндеги
қатал адамлар тәрепннен аяққа 
басыла 
бергенине
ашыўландым ба, 
әйтеўир, сол ўақытта мениц жацағы
жүректи жылытып, күле қараган таныс емес 
жигитке
миннетдарлық көрсетким келди. Мениц келешек тәғди-
рим менен нағыз ҳақыйқат өмнрим барлық қуўанышы,
қайғысы менен бирге сол күннен, сол қапшық тезектен
басланғанын ендп жақсы билемен, б\тан шын кеўлим-
ыен исенемен де. Мениц булай деп отырғанымньщ себе-
би—мине сол күни, өмнримде биринши рет опланбастан
және ҳеш нәрседен қорықпай 
өзимниц 
қәлегенимди
иследим. Қасымдагы қурдасларым мени жалғыз таслап
21
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

кетиўден, мен кеГши қарап—Дүмшенннц мектебине жу-
уырып келдим де цапшықтағы тезектн қапыныц алды-
на аўдарып тасладым. Сөнттим де жуўырыўым менен
таў етегпндеги оппаттан тезек териўге кеттим.
Қанда екеннн онланбастан, тап күшиме 
сыимаған-
дай болып жуўырып жүрмен. Геўдемде жүрегим бир
ожайып 
ерлнк ислегендей, 
қуўаныштан дүрсилдейди.
Мағап көк жийектеги батып баратырған күн қуўаны-
шымды бплгеидеп сезиледн. Аўа, не себеп бунша жеқил
қыймылдап, шадланып жүргенпмди күн б.члиўге тийкс-
ли. 
Буған мен исенемен. Өйткени кишкене болса да,
жақсы ис пследнм ғой
Күн таў шыцынан ецкейип баратыр. Бирақ ол асығыгқ
жасырынғысы 
келмей, маған қаран бергиси келгендей
сезнледи. Оныц нуры жолымды жақтыртып 
тур: мине
гүзгн жер қызғылт, сары, ақшыл нурдан жалтырапды.