Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ.) – дўқ,пўписа. Абақламақ

кѳк – фольк. осмон : атты айасаң йергə қаратады, қушты айасаң кѳккə қаратады, қушты айасаң кѳкке қаратады (Бер).
кѳк буврыл – (Бер., Манғ., Хўж.) ~ кѳк бу:рат (Тўртк.) – кўк рангли, нуқта-нуқта оқлари бўлган от.
кѳк деңгиз (Бер.) - фольк. орол денгизи
кѳкиртмə пиллə - (Манғ.) – эгиз пилла; йирик, яхши пилла.
кѳк қулақ – бот. Отқулоқ.
кѳклəмəк (Манғ.) – 1.эск. тўйиб овқат емоқ; 2.кўкат емоқ.
кѳксав – (Хўж., Қўнғ.) – мед. Сил касаллиги.
кѳксиңир (Бер.) – эрта кўкламда эндигина семира бошлаган қўй.
кѳкташ – нашатирь
кѳкче I – пўчоғи юпқа, мағизи қизил рангли, энига қараганда узунроқ кичик қовун.
кѳкче II – пилла қуртининг биринчи уйқуга кетган даври.
кѳкчи (Манғ) – маҳсига чарм безак солувчи уста.
кѳлəгирлəмəк (Манғ.) – соя қилмоқ, паналамоқ.
кѳлəнкə (Хўж, Қўнғ.) – соя: аз-маз кѳлəнкəдə отырыйқ. (Хўж.)
кѳлəт (Тўртк., Хўж.) – кўлмак, халқоб: сыйырды кѳлəткə байла (Хўж.).
кѳлик // кѳлук – 1. От-улов, транспорт; 2. Иш ҳайвонлари: қара кѳлик – қўшга қўшиладиган ҳўкиз.
кѳлча – пол (атрофига марза тортилган 500кв.м катталикдаги экин майдони): уч кѳлчə тары эктик (Манғ.).
кѳмəвул//кѳмувул чычқан (Хўж.)~ кѳмувли (Манғ.) ~ кѳмувул (Қўнғ.) – зоол. 1.юмронқозиқ; 2.каламуш.
кѳмəк – ҳашар: кѳмəккə гəлдим (Ш.хон.); кѳмəкчи –ҳашарчи.
кѳмəч – эск. Чиғирнинг катта ва кичик, тишли ғилдираклари.
кѳмпыс - (Тўртк., Бер.) – маҳаллий ўғит билан минерал ўғит аралашмаси
кѳнə - (Манғ., Бер., Хўж.) ~ кѳ: нə (Тўртк., С. бий) қ. гѳнə I,II,III.
кѳнəк (Манғ.) – эск. Ақлсиз: кѳнəк дегəни ҳақылсыз дегəни (Манғ.).
кѳпəк I – катта эркак ит.
кѳпəк II – эркак моллар жинсий органининг бошланиш ўрни.
кѳпкѳмбəк (Хўж.)- кўм-кўк; ирəңи кѳпкѳмбəк болып қалған (Н. ман).