Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ.) – дўқ,пўписа. Абақламақ

кəп // кə:п - пўст : қуртымыз кəп ташады (Манғ).
кəпчə - кичик белкурак : кəпчəни сындырармызда тынармыз (Бер.).
кəпчəси келишмəк – уқувли , эпчил; кəпчəси келишмəслик – уқувсиз.
кəрбич//кəрвич – (Манғ.)~ кəрбиш//кəрвич (Бер.) ~ кəрвич (Тўртк.) ~ кəрбич// кəрбиш (Хўж.) қ. гəрбич; 2. Ғиштин (карта ўйинда).
кəрги – тобоқ, чўмич, қошиқларни солиб қўядиган идиш.
кəрилмəк - кўч. М. Кеккаймоқ, кибрланмоқ.
кəрси – балиқ овлайдиган конуссимон тўр.
кəсə - (Тўртк., С. бий) – кўндаланг : кəсəсинə - кўндалангига, энига, кəсə девар – ён девор ;
кəсəхада- кўтарма ғов, шлагбаум.
кəсəлбəнтлев (Бер., Хўж.) – касалроқ; ғарры кəсəлбəнтлев (Қ. Ноқ.)
кəсəңлəмə - (Манғ.) – туяни иккинчи марта уруғлантирмоқ (чатиштирмоқ).
кəсирткə//кəсиртки – (Бер., Манғ., Хўж.) – калтакесак.
кəскəлдəк – (Манғ., Бер.) – 1.чўқмор таёқ; 2.калтак, таёқча.
кəскир – (Тўртк., С. бий) ~ кескир//кескирт (Манғ., Бер., Хўж.) – 1. ўткир (тиғи ўткир ) : мең, и : набы бычақ дым кəскир (У. Боғ); 2.кўч. м. Чўрт кесар одам; эпчил.
кəскит – I (Тўртк., С. бий) – меъёр, норма: бизлəни қарын кəскитə дузилйəн, зыйады сығмыйды. (Тўрт.).
кəскит – II (Тўртк., С. бий) – саржин ўтин.
кəсри – зиёни, зарари : маңа кəсри тийсə тийетдағын (Манғ.).
кəт – (Манғ., Бер., Хўж., Қўнғ.) ~ кə:т (Тўртк., С. бий) – ёғоч каравот, каравот : кəт ағачтан соғылатуған эди. (Манғ)
кəтəв – вет., мед., маңқа (кўпинча туёқли ҳайвонларда учрайдиган юқумли касаллик).
кəтəн – (Тўртк., Бер., Манғ.)- эск. 1. Зиғирпоя толасидан тўқилган газлама : 2. Қалин шохи
кəтқуда – (Хўж., Қўнғ., Қ. чоқ) ~ кəтхуда (Манғ., Бер) ~ кə : худа (Тўртк., С. бий) – 1. Эск. Оқсоқол; 2. Тўй, маъракаларни бошқариб борувчи шахс.
кəчкерт//кəшкерт – ўроқча , кичик ўроқ.