Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ.) – дўқ,пўписа. Абақламақ

кѳпчик// кѳпчин (Тўртк., Бер.)~ кѳпчин (Манғ., Хўж.) – кичик ёстиқ.
кѳрик I – 1. Дам (теримчиликка оид); 2.тандирнинг пастидаги тўртта тешиги: тандырдың тѳрт кѳриги болады (Хўж.).
кѳрик II (Қўнғ.) – кўч. м. Лоф; кѳриги – лофчиси.
кѳримлик – 1. Кўрмана; 2. Касални кўришга борганда олиб бориладиган мева-чева, озиқ-овқат.
кѳримсиз – камбағал: кѳримсизгə кун тувса, кундуз куни чыра йағар (Манғ.).
кѳрк (Хўж.) – чирой, ҳусн: джарлының қызы кѳрки минəн (Ж. йир.).
кѳрпə - барра: кѳрпə қозы – 1. Қўзилатиш кампаниясидан сўнг туғилган қўзи; 2. Кекса совлиқнинг энг охирги туққан боласи.
кѳрпə иммə // кѳрпə кѳмəк (Манғ., Бер.) – этн. Тўйга кўрпа тикиш маросими.
кѳрт (Хўж.) – ниҳоятда жунли, бадбашара туя.
кѳтəрəм – вет. Кўталанг: мынав кѳтəрəм вѳджəкти соймасақ бомас (Манғ.).
кѳткəнчəлəмəк – оёқсиз қолиб, қўлни ерга тираб юрмоқ.
кѳчəрмəн – (Манғ., Бер., Хўж.) – бирон ёққа кўчиб кетишга қарор қилган киши: кѳчəрмəн бопсан деп эшиттим (Манғ.).
кѳчки (Бер.) – лангар : кѳчкини ат, кеч болды .
кѳш I – кўчиш, кўчиб юриш : ат алып, кѳштəн қалыбатырмамма, аманабир (Қ.чоқ).
кѳш I I (Хўж.) – уч тишли ёғоч паншаҳа.
кѳшəгəнə (Бер., Манғ.) – этн. 1.гўшангада; 2.келин келадиган арава устига қурилган гўшанга.
кѳшəк//кѳшəлəк – бўта, бўталоқ.
кувичѳп (Тўртв.С.бий ) - қориғич. (қув қориғич)
кудə (Хўж., Қўнғ.) ~ куди (Бер., Манғ.) қ. гуди.
куджи (Бер., Туртк.) – хотинлар этигининг қўнжидаги безак.
кудун (Ш. хон) – мед. йўтал: ахшам вилəн кудун урып чықды.
кузəми I (Туртк., Бер.)~ кузəмик (Манғ., Хўж.) – кеч кузда туғилган қўзичоқ.
кузəми I I – кузги жун (қўйлардан қирқиб олинган кузги жун).
кузəмəк (Бер.) – ярим ёшдан ошган тойнинг ёл-қуйруғидан кесмоқ.
куйəк – 1. Кузда қўй, эчкиларни қочиртиришдан сақлаш учун қўчқор ва такалар белига боғланадиган хивич парчаси; 2. Қўй ва эчкилар елинига боғланадиган латта халтача.