Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ.) – дўқ,пўписа. Абақламақ

кутə (Бер., Хўж.) – ўта, жуда; кутə қатты бола бермə (Хўж.).
кучəн – бўйинча, хомут.
кучəнчи – эгар- жабдуқ тайёрловчи уста.
кучмийтəк болмақ (Хўж., Манғ.) – бутун куч-қувват билан зўр бермоқ.

Қ
қабадан – оқиб кетмаслик учун қозиқ оқиб, боғлаб қўйилган балиқ овлайдиган тўр.
қабыз//қабызға (Манғ.)~ қавыз//қавуз (Хўж., Қўнғ.) ~ қу:зға (Туртк. С.бий ) – 1.қипиқ, қовуз (донга оид) ; 2.қовузлоқ .
қабынғы (Қўнғ.) – вет. Моллардаги ўпка шишиш касаллиги.
қабырчақ (Хўж., Кўнғ.) – 1.пўстлоқ, қобиқ; 2. Пўчоқ; 3. Балиқ тангачалари; юпқа қатлам: дəрйəниң музы қабырчақ боп тур (Хўж.)
қавал (Бер., Қ.бой) – тирқиш, ёриқ: полдын арасы қавал қаған (Қ.бой).
қавға (Бер., Манғ)~ қа:ва (Турт. С.бий) – челак: 1. Чарм-теридан қилинган челак; 2.(Хитой ) ёғоч челак; 3.қудуқ бошига қўйилган челак.
кавғалық ( Бер . , Манг . ) — чарм челак ( кавга ) огзи очик туриши учун катак шаклида қўйилган тўртбурчак ёгоч .
кавымгаҳ ( Бер . ) - мозор , қабристон .
кавлук / кувлық К. чок ) кувлык ( Манг .. ( Кунг . ) ку : лық 2 ( Туртк . , С. бий ) қ . джавлық .
кагач - куритилган . қок килинган гўшт .
қағытмак ( Манг , Хуж . , Кунг . ) - масхара килиб кулмок , тегажаг лик килмок , мазах килмок , кесатмок : кагытмай сөйлә ( к . чок ) .
қадақ 1. Хоразм араваси гилдирагига катор килиб кокиладиган катта мих ; 2. чўп мих . қаза -балик тутадиган айлана шаклидаги четан , камиш тўр .
казакы куйрык - айри думбали куй .
каза қазғанақ — чуқурлик , пастлик :
казганак йерда эгин битмайди ( Бер . ) . - -
казнак- омбор , дон - дун сакланадиган кичик хона
қай -донул , каттик шамол : бу ненин кайы ? ( К. чок ) .
қайзамақ 1 - бировни - бировга қарама - қарши куймок
кайзамак II ( Б. боз ) . ж . күйзәмәк .