Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ.) – дўқ,пўписа. Абақламақ

қақмач – 1.ориқ, котма (одам, ҳайвон); 2. Қоқланган балиқ.
қақра (Бер., Манғ.) ~ қақыра (Хўж., Қўнғ.,) – 1. Тозаланмаган (пўстлоғи олинмаган) қамиш; 2. Бордон, бўйра: 3.қамишдан қилинган (деворлари лой билан шувалган) молхона.
қақ сув – чуқурроқ ерда тўпланиб қолган ёмғир, қор суви.
қақчымақ (Бер., Манғ.) ~ қапчымақ (Бер., Манғ.) – илиб олмоқ.
қалай//қалай-қалай – қандай, қанақа: бизиң саған джай қалай? (Қ.бой)
қалақ//қалғақ 1 – қориғич.
қалақ I I – темир ёки ёғоч куракча (ун, дон солиш учун ишлатилади).
қалақ I I I (Тўртк., С.бий) – жува, кичик ўқлоғи.
қалақ IV (Хўж., Қўнғ.,) – андава .
қалақ V (Бер.) – катта эшак.
қалақ V I – чўмилаётганда бир боланинг бошқа болаларни қувиб, бирортасининг бошига қўл тегизиб кетадиган ўйни.
қалақ V I I – подадан қолиб кетадиган мол.
қалақ V I I I (Хўж.) – тиклаб қўйилган бўйра.
қаламасы – қолгани: қаламасы саңа қасын, мана шу йетəди (Қ.бой).
қалачы – эск. 1. Шаҳарма-шаҳар юриб савдо қилувчи савдогар; 2. Россия билан савдо қиладиган савдогар.
қалда – қал (Хўж., Қўнғ.) – баъзан , камдан-кам.
қалынлық – 1.қайлық: той савылды, қалынлық келди (Бер.); 2.хотин
қалқы (Қўнғ., Хўж., Қ.чоқ) – 1.Амударёда қалқиб турадиган, саёз жойларга қўйилган белги; 2. Қармоқ ипига боғланадиган пўкак.
қалта – карман: талтанла, ақчаң барма қалтанда? (Хўж.)
қалтаман – киссавур, ўғри: воның атасы қалтаман.
қамачав – қамал; қамачавда қалғандада йарып чыққанмыз (Бер.)
қамчылық (Манғ., Бер.) – от, туя, эшак каби ҳайвонларнинг ўнг томони.
қаналаш (Хўж.) – жигарбанд: бавурлаш, қаналаш ағайынмыс.
қанғымақ // қанғымақ – тентираб юрмоқ, бекорга санқиб юрмоқ.
қандар – қотил: во қандардан, қан орнына қан ал (Б.боз).
қанджыға//қанджырға – 1.бўктарги (эгар устидаги у-бу нарса боғлаш учун қўлланиладиган ип); 2.эгар устидаги ёстиқни боғлайдиган қайиш, тасма.