Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ.) – дўқ,пўписа. Абақламақ

йθрйән (Туртк .. С. бий) -хасип (молнинг йугон ичагига гўшт, думба ёги, гуруч солиб пиширилган овкат).
йеткирәк (Бер., Манғ.) - куп йуталадиган одам.
кəгирдəк (Бер., Манғ., Хўж.)~ кикирдəк (Тўртк., С. бий) қ. гəгирдек.
кəди – қовоқ сəллəкəди // маркəди (Бер. ) – анжир ошқовоқ: дасмал кəди – идиш- товоқ ювадиган қовоқ; шəңгил кəди - сув қовоқ (кружка сифатида ишлатилади); алмакəди – томоша қовоқ; наскəди – носқовоқ; чимилкəди – чилим соладиган ошқовоқ; палавкəди – яхши нав ошқовоқ; сувкəди – сув солиб келадиган, сув турадиган қовоқ; дəстəркəди – катта ошқовоқ; кəди бѳрəк – (Тўртк. ) қовоқ чучвара; кəди шорва - қовоқ шорва ; кəди гѳммə - қовоқ сомса.
кəззап – муттаҳам, аблаҳ, разил.
кəйвана// кəйвəни – этн. 1. Тўй, маросимларда аёлларнинг иш бошиси; 2. Дастурхончи (тўйга келган дастурхон – совғаларни олувчи) аёл
кəкəч – хўрониг тожи: хороздың таджың кəкəч деймиз (Қ. бой) .
кəлантар - эск. Бирор ҳунармандчилик соҳасининг бошлиғи.
кəлə болмақ – (Манғ ., Бер., Хўж.) – вояга етмоқ, ақлга кириб қолмоқ.
кəлəк – (Манғ. , Хўж.) – 1. Шохсиз мол; 2. Сочсиз, сочи кам қиз бола.
кəлбəт// келбəт – (Чўж., Қўнғ., Манғ.) – қадди- қомат.
кəллəғар (Манғ., Хўж.) – эпчил, чаққон ; айёр.
кəллəки (Бер.)- юган нўхтасига тикилган, от бошининг икки чеккасига тушиб турадиган попук.
кəлтə - пакана: кəлтə боғанда не, сув бойлатасама? (Манғ.)
кəлчик – (Тўртк., Бер., Манғ.) – дудуқ: анав кəлчик бала не (Хитой).
кəмис -кəтик - (Хўж.) ~ кəмис-кутик (Бер., Манғ.) – кам-кўст.
кəнар – қипғоқ, дарё қирғоғи: дəрйа ташса, кəнарыннан ашады (Бер.)
кəнə - зоол. Қандала: кəне қанның мазасын билəди (Б. том).
кəндир – каноп : қəндирдəн нəшəдə болады (Хўж.).
кəнт – (Бер.) – эск. Фольк. Қишлоқ, овул.
кəншириқ – қаншар (буруннинг юқори, икки кўз ўртасидаги қисми).