Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ.) – дўқ,пўписа. Абақламақ

джадра (Манғ.) – 1.анат. чот: джадраңды айырып ташыйман (Б.том.)
2.икки нарсанинг қўшилган жойи.
джазатайым (Хўж.) – тасодифан: джазатайым баcып алғанғо (Қирқ.).
джазы (Хўж., Қўнғ.) – 1.нор туяга юк ортиш учун ўркачлари ёнига қўйиладиганниккита ёғоч; 2.туя ёпиғи.
джазық (Хўж.,Қўнғ.) – гуноҳ, айб, хато.
джайбасар (Қўнғ.) – жуда секин юрадиган иш ҳайвони.
джайыл (Тўртк., Бер.) – кўнгли кенг (одам).
джайлым (Хўж.) – яйлов , ўтлоқ: леcқозда джайлым джерләр бар.
джайңңма (Хўж., Қўнғ.) – қатлама: қатыны джайма пиширибатыр. (Б.лоқ)
джайнамақ (Қўнғ., Хўж.) – ялтирамоқ, ярқирамоқ, порламоқ.
джайпавыт I (Хўж.) – қия, нишаб, ётиқ: джайпавыт джер (Сурум)
джайпавыт II (Хўж.) – ётиғи билан.
джайпарақат (Хўж., Қўнғ., Қ. чоқ) – аста-секин, шошилмай.
джайсыз – ўнғайсиз: ялаң джайсыз, джердә қыстый берәди. (Хўж.)
джайтақ (Хўж., Қўнғ.) – оддий, ўрта-миёна.
джайчы(Қўнғ., Хўж.) – белкурак, паншаха дастаси банд бўладиган темир.
джақын-джувық (Қўнғ.) – қариндош уруғ.
джал (Қўнғ.) – эгат: бир джал, еки джал аласан (Нўғой).
джалағай (Хўж., Қўнғ., Қ. чоқ) – озуқани тез, лекин чала-чулпа истеъмол қиладиган мол.
джалағат (Хўж., Қўнғ.) – сарғиси яғир от.
джалаңламақ (Бер., Манғ., Хўж.) – очкўзлик қилмоқ.
джалатай I – хотинбоз : адам бар ердә джалатай бар (Бер)
джалатай II – 1.чапани, хулиган, безори; 2. (Қўнғ.) фирибгар, муттаҳам.
джалғанчы (Хўж., Қўнғ., Қ. чоқ) – фоний , ўткинчи дунё.
джалғызақ (Хўж.) – ёввойи эркак чўчқа.

джалын (Қўнғ.) – ёнғин, аланга.
джалқы (Хўж., Қўнғ.) – якка,ёлғиз (якка туғилган қўзи).
джаллық – 1.қўй, эчки; 2.сўйишга мўлжалланган мол.
джалмавыз I (Хўж., Қўнғ., Қ. чоқ) – 1.мечкай, еб тўймас; 2. Фольк.
Ялмоғиз: Джалмавы.з кәмпирдиң джанина барды. (Қўнғ.).
джалмавыз II (Хўж., Қўнғ., Қ. чоқ) – латта ейдиган мол (сигир).