Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ.) – дўқ,пўписа. Абақламақ

гултин//гултун – мед. қизариб,туртиб чиққан яра.
гумлəмəк – яширмоқ, йўқотиб юбормоқ.
гумпəймəк (Бер.,Манғ.,Хўж.) – кеккаймоқ, гердаймоқ, мақтанмоқ.
гумпей (Қўнғ.) – узун фуфайка.
гумра – гумдон : гумра қылмақ – йўқотмоқ, яширмоқ, гумдон қилмоқ.
гунрəв (Хўж,Қ.чоқ.) -1. Кар-соқов, гунгалак; 2.камгап; сухбатга аралашмайдиган шахс.
гунѳпке – йўталиб, овози чиқмай қолган (одам,ҳайвон)
гуппəк//гуппəймəк – қаппаймоқ: дым қарны гуппəйип кетипти (Қ.чоқ.)
гуппи – 1.туя, қўй жуни ёки пахта солиб тикилган уст кийим (фуфайка)
гупти (Манғ., Бер.) – вет. Моллардаги ошқозон шиши касаллиги.
гур (Қўнғ.)~ гу:р (Тўртк.) – жуни ўсиқроқ қоракўл тери .
гурбəк//гурвəк – бўрикалла (қовун) ; эрта пишар нав, сер тўр, юмалоқ, ширин қовун.
гурджи I – кичкина, пакана ит.
гурджи I I – кўч.м. лаганбардор.
гурджук (Қўнғ.) – букур.
гуррə (Манғ.,Хўж.,Қўнғ.) – хўтик.
гурт I – манман, ўжар, қайсар : пай, гурт адам əкəнсəнав (Бер.)
гурт I I - тишланғич, тепағон (от).
гурун//гуррун – 1. Гап, сухбат ; 2.зиёфат, гаштак.
гуч куйəв (Бер.) – ич куёв.
Ғ
ғабыр-ғубыр//ғасыр-ғусыр – зудлик билан, тез, шошилинч равишда.
джавлық I (Хўж., Қўнғ., Қ. чоқ) – энг охирги (еттинчи авлод).
джавлық II (Хўж., Қўнғ.) рўмол: кәмпиргә бир джавлық әкилдим (Хўж.)
джавчы (Хўж.) – совчи.
джағал қой (Манғ.)– туркмани ва араби қўйлар чатишувидан вужудга келган қўй зоти.
джағдай (Манғ.,Хўж., Қўнғ.) – ҳол, аҳвол; шарт-шароит.
джағымпаз (Қўнғ.) – лаганбардор: дым жағымпазcанав (Айрон).
джағыш (Қўнғ., Хўж., Қ. чоқ.) – 1. Кечув (дарёнинг бир қирғоғидан иккинчи қирғоғига ўтадиган жой); 2.пристань (кемалар тўхтайдиган жой).
джадамақ (Қўнғ.) – чарчамоқ.
джады (Бер., тўртк.) – эск. кинна: жады алдырмақ – кинна солдирмоқ.
джадыгөй (Манғ.) ֮ жәдигөй (Хўж.) – ёлғончи, фирибгар.