Аба (Хўж.) – она: абам джоқ,иштə. Абай (Хўж.,Қўнғ.,Манғ.) – дўқ,пўписа. Абақламақ

гəбир I - ғадир-будир: мыздың үсти гәбир əкəн (Бер.).
гəбир II — 1. шўр, аччиқ; 2. сувда эримай қолган туз бўлаги.
гәвдирәк (Манғ., Қ. чоқ) — бўшроқ (қаттиқ эмас).
гәвир//гәвүр — эск. ғайри диндаги шахс.
гәнкәллә (Тўртк., Бер.) — калладор, катта бошли.
гэвүл (Хўж., Қўнғ.)— бот. қавар.
гэди – жуни дастлаб қизғиш, кейинчалик оқроқ рангда бўлган қўй.
гәдик (Тўртк., С. бий) — кемтик, ўпирилган жой.
гадж - 1. қайсар, ўжар: 2. тескари, акс; 3. қарама-қарши, зид.
гаджəкгүл - жингалаклари гажак-гажак бўлиб тург
Гәджир (Хўж.)-қ. гәдж 1; бир гәджир улы бар (Қр. ноқ).
гәзәк (Хўж.)~ гәззик (Манғ., Бер.) ~гәзик (Тўртк., С. Бий., Хўж.)- навбат; гал: хели сана гәзәк джетмадими? (Хуж.).
гәзәндә (хуж.) - дайди, саёқ: дым газонда адамав.
rәзәнмәк/rәнәмәк - Ўқталмоқ, қўл кўтариб дўқ қилмоқ.
гəззəп (Хуж., Бер., Манғ.) - муттаҳам, товламачи, фирибгар, каззоб
гəзләшмәк (Хуж., Қўнғ.) - дуч келмоқ, учрашмоқ.
гәзмә қонақ (Хўж.)- қишлоқ ахолисининг молини боққанлиги учун ҳар куни кечқурун бирортасининг уйида овқатланиб,
қўниб қоладиган подачи.
гәзмәлләмәк - дазмолламоқ: чалбырымды
(Манғ.).
газнәмәк қ. гәзәнмәк: адамға пычак гәзнәмә (Хўж.).
гəй//гəйбир (Манғ., Хўж., Бер.) — к. гапара.
гәйдә к. га: гәйдә урушыбам қаламыз (Хўж.).
гәлдирмәк (Тўртк., Бер.) — айлантирмоқ, ўгирмоқ, бурмоқ: қойланы гәлдир (Тўртк.); гәлдириб учырсан, дасқар болайын
(Бер.).
галджик — 1. бетайин, сўзида турмайдиган (одам); 2. эркатой, енгил характерли ёш бола.
гəмрә (Хўж.) гәндә (Бер.) - кир, ифлос.
гəрбич (Қўнғ.) — ғишт: йеки машын гәрбич əкəлди (Т. киш).
гәррәймәк (Тўртк., С. бий) — гердаймоқ, кеккаймоқ.
гәрчләмәк — бўлакламоқ (қовуннинг учдан бир ёки тўртдан бир
қисмини алоҳида кесиб, уни пўчоғи устида майда бўлакчаларга бўлмоқ).