A. I. To’rayev, F. F. Axrorov, M. M. Rahmatov

Yalavas
-elchi, xon bilan hududni bog’lab turuvchi xonning 
buyruqlarini xalqqa yetkazuvchi kishi. 
Biyruq
-shoh yonidagi katta mansab yoki unvon egalarini o’z 
joyiga o’tkazuvchi kishi. 
So’zchi
-vositachi 
hisoblanib ular amaldorlar o’rtasidagi 
munosabatlarni tashkillashtirgan. 
Taysi
-ulug’ ustoz, muallim, o’qimishli, taniqli kishi qatorlarida 
kelgan. 
Qarabash
-qul, xizmatkor. 
 Og’ulan-asli
“o’g’lon”, hujjatlarda “qul bola” ma’nosida ham 
qo’llangan. Qul xizmatkor farzandi.
Barluq- 
“sud” ishlari fuqarolar ustidan amalga oshiriladigan 
ishlarni boshqargan. 
Mahalliy boshqaruvdagi mansab va unvonlar. 
Exu yoki yabg’u (jabg’u)-
xoqon xonadoniga mansub bo’lib 
ma’lum bir hududni boshqargan. Taxtga da’vo qila olmagan. Lekin 
hukmdorning eng yaqin odami hisoblangan.
Tutun yoki Tudun-
tutun hukmdorning joylardagi noibi, vakili, 
nazoratchisi 
vazifasini ado etgan. Tutunlarning mahalliy hokimlar faoliyati ustidan 
nazorat qilib turishlaridan tashqari soliq va o’lpon yig’imlari nazorati 
hamda ko’z-quloq bo’lib turganlar. 
Bek
-Bek ma’lum bir hududning hukmdori, ayrim manbalarda bu 
so’z “xo’jayin, ega” ma’nosida ham qo’llanilgan. 
Silifa (eltabarlar)-
bir elni boshqaruvchi harbiy noib tegindan 
keyingi ma’mur. 
Tarxon-
imtiyozli harbiy unvon xoqonning joylardagi maxsus 
vakili. “Imtiyozli harbiy amaldor” (xoqonning joylardagi mas’ul vakili) 
To’ng yabg’u-xoqon davrida kelgan Xitoy sayyohi Syuan Szyan 
hayratlangan voqealardan birida shunday deydi: “Xoqonning atrofida 
ipak chakmon kiygan va sochlari o’rilgan 200 ga yaqin “da-gan” 
(tarxon)deb ataluvchi sarkardalar joy olishgandi.” 
Eltabardan keyin turgan ma’mur.