1-Mavzu: Adabiyot o‘qitish nazariyasi va metodikasi fan sifatida Ma’ruza rejasi

Faollashtiruvchi savollar:
1.
 «
Metod» va
«
metodika» so‘zlariga qanday ta’rif bera olasiz? 
2.
Adabiy ta’lim hamda boshqa fanlarni o‘qitishning o‘xshash va farqli tomonlari qaysi 
jihatlarda namoyon bo‘ladi? 
3.
Adabiyot o‘qitish nazariyasi va metodikasini fan sifatida o‘rganish shart. 
“Mullo bilganini oqiydi…” qabilida ish olib borish maqsadga muvofiq. Ushbu 
fikrlarga o‘z munosabatingizni bildiring, sizningcha, qanday bo‘lgani 
ma’qul?
 
 
Tayanch so‘zlar:

---

Adabiyot o‘qitish nazariyasi va metodikasi, fan, san’at, ta’lim, tarbiya, 
rivojlantirish, badiiy tafakkur, pedagogik texnologiya, pedagogik jarayon, maxsus 
kompyuter, texnik vosita, elektron darslik. 
Adabiyotni o‘qitish uchun maxsus fan kerakmi? Jamiyatda shunga ehtiyoj 
bormi? Ta’lim bosqichlarida adabiyot fanini yaxshi o‘rganish va o‘rgatish uchun 
adabiyot muallimlari qayg‘urishi kerakmi yoki adabiyotshunoslarmi, pedagoglarmi 
yoki ruhshunos-psixologlarmi? Albatta, bunday savollarning keti uzilmaydi. Ular 
kecha berilgan edi, bugun ham berilmoqda, ularning ertaga berilmay qolishi amri 
mahol. Adabiyot o‘qitish, adabiy ta’lim, boshqa fanlarni o‘qitishdan anchayin 
keskin farq qiladi. Shunga ko‘ra uni fan sifatida qaraydiganlar bir guruhni tashkil 
etsa, adabiyot o‘qitishni san’at turi sifatida baholab, adabiyot o‘qituvchisining ishini 
ham san’atkoro‘zbek bir ish sifatida baholaydiganlar kam emas. Demak, ular 
Adabiyot o‘qitish nazariyasi va metodikasini ham san’at bilan tenglashtirishadi. 
Amaliyotchilik nuqtayi nazaridan qaraydiganlar esa Adabiyot o‘qitish metodikasini 
darslarning o‘tilishiga bevosita yordam beradigan, har bir darsning yaxshi va 
samarali bo‘lishiga amaliy ko‘mak bera oladigan soha deb bilishadi. 
Ma’lumki, adabiyot ta’limning turli bosqichlarida xuddi boshqa predmetlar
kabi 
o‘sib 
kelayotgan 
avlod–o‘quvchilarga 
mo‘ljallangan. 
Ta’lim 
jarayonidagi bar-cha fanlarning asosiy maqsadi va mohiyati o‘quvchilarda–o‘sib 
kelayotgan yosh avlodda muayyan sohalarga oid bilimlarning asoslarini 
shakllantirish, shularning negizida ularning boy ma’naviy olamini yaratishdan 
iboratdir. Bu vazifani amalga oshirishda badiiy adabiyot bilan teng keladigan birorta 
soha yo‘q deb ayta olamiz. Badiiy adabiyot alohida shaxsga ham, butun jamiyatga 
ham kuchli darajada ta’sir ko‘rsata olish imkoniga ega. U jamiyatning o‘z-o‘zini 
anglashida, uni insonpar-varlashtirishda beqiyos imkonlarga ega. Adabiyot ijtimoiy 
ongning ko‘rinish-laridan biri sifatida o‘zida xalq xotirasini mujassamlashtiradi, 
uning axloqiy-ma’naviy qadriyatlarini asrlardan asrlarga, ajdodlardan avlodlarga 
olib o‘tadi. Shunga qaramay, badiiy adabiyotga bo‘lgan munosabatlarning ham 
nihoyatda xilma-xilligini, ularning orasida «bevosita naqd foyda»ni ko‘zlab o‘qish 
tamoyil-larining ham mavjudligini e’tirof etishga to‘g‘ri keladi. Buni 
adabiyotshunos D. Quronov shunday ifodalagan: