0 ‘ т к I r h o s h I m o V

Uzun kechalar
129
ga qaradi. Hozirgina ko‘zlarida yonib turgan g‘azab ifodasi 
o‘mida shu qadar chuqur, unsiz nafrat, nochorlik, iztirob... 
shu qadar teran hayrat bor ediki, Koryaginning yuragi orqa- 
ga tortib ketdi.
- Jumanov! - Vasiliy Stepanovich deraza tomon talpin- 
di. -Jumanov...
Gapini tugatmasdan derazadan yana g‘ira-shira oqshom 
yorug‘i ko‘rindi.
Soqchi ikkovlari baravar yugurib borishdi. Chuqurlikdagi 
hovlida, hovuz chetidagi simyog‘ochda lampochka yonib tu­
rar, Jumanov yaproqlarini chang bosgan archa tagida g‘ayri- 
tabiiy yonboshlab yotar edi. Boshi hovuzning sement qirrasi- 
da, gavdasi qirg‘oqda... Koryagin uning jon taslim qilayotib, 
oyog‘ini uch-to‘rt silkitganini ko‘rdi. Aniq ko‘rdi...
Havoni qalin bulut o‘ragan, yomg‘ir hidi kelardi. Yuzi­
ga salqin epkin urildi. Koryagin to‘rt oydan beri kutgan kuz 
epkini...
* * *
- 0 ‘rtoq general... Meni mazkur gruppadan bo‘shatishi- 
ngizni iltimos qilaman.
- Arizangiz bilan tanishdim, Koryagin. Umuman... Ter- 
govni qonun bo‘yicha olib borgansiz...
- Ruben Aramisovich... Men yaxshi yurist emasman...
- Hujjatlar to‘g‘ri rasmiylashtirilgan. Jumanov qochmoq- 
chi bo‘lganida, yiqilib tushgan... Boshi yorilgan... Bo‘yin 
umurtqalari sinib...
- 0 ‘rtoq general!
- Darvoqe, sizni tabriklayman, yosh do‘stim! Pogonin- 
gizga yana bitga yulduz qo‘shildi.
- Ruben Aramisovich!
- Vasiliy Stepanovich! Azizim! Biz sizni bu ishga 
yosh, g‘ayratli mutaxassis sifatida taklif etganmiz. Bardam 
boiing! Jazolash kerak ulami! Hammasini! Bitta qo‘ymay!

---

130
О ‘tkir Hoshimov
- Ruben Aramisovich! Men... Endi... Umuman, bu so- 
hada...
- Vax-vax-vax, aza ochmoqchimisiz?.. - Generalning 
boyqushnikidek qiyshiq bumi tirishdi. - Ertagayoq 0 ‘zbe- 
kistonga qaytasiz. Ikromov delosi bilan shug‘ullanasiz. Pax- 
tachilik brigadasi boshlig‘i bilan...