\ 33-mavzu: hozirgi zamon globallashuv va iqtisodiy integratsiyalashuv sharoitidagi iqtisodiy qarashlar, G’oyalar, ta’limotlar. Reja

XULOSA

Jahon xo`jaligi, jahon bozori va integratsion jarayonlarning uzoq tarixi bor. Ayniqsa, Buyuk ipak yo`li (m.a. II asrda) davrida aniq namoyon bo`lgan bu jarayon XVI asrda buyuk geografik kashfiyotlar tufayli kuchaydi. II Jahon urushidan keyingi davrda esa bu xalqaro iqtisodiy munosabatlar maxsus tashkilotlar orqali amalga oshirilib, hozirgi davrni ularsiz tasavvur etish mumkin emas. "Beniluks" (1944 y.), Umumiy bozor (1957y.), Yevropa ittifoqi, OPEK (1960y.), NAFTA, EKO, Xalqaro valuta fondi, Jahon banki va boshqa xalqaro iqtisodiy tashkilotlar bu aloqalarni ma'lum tartibga solib kelmoqdalar.
A.Smit mehnat taqsimoti ishlab chiqarishda taraqqiyot asosi ekanligini isbotlab bergan bo`lsa, D.Rikardo bu mehnat taqsimoti faqat ma'lum mamlakat doirasidagina emas, balki dunyo miqyosida bo`lishi kerak, degan g`oyani ilgari surdi. Chunki, har bir davlat ma'lum sohada nisbiy ustunlikka ega bo`ladi. "Nisbiy ustunlik", "solishtirma chiqimlar" nazariyasi xalqaro mehnat taqsimotining obyektiv zarurligini isbotlab berdi.
Bu borada bir qancha iqtisodiy ta'limot, nazariya va konsepsiyalar ilgari surildi.
Xalqaro iqtisodiy aloqalar bo`yicha neoklassik (sof ta'limot) va neokeynschilik nazariyalari keng tarqalgan. "Sof" ta'limot tarafdorlarining fikricha, iqtisodiy aloqalar xalqaro maydonda ham erkin bozor tamoyillari asosida rivojlanishini qo`llaydilar (erkin raqobat, hamma uchun bir xil imkoniyat, taklif doimo talabni vujudga keltiradi, savdo balansi o`z-o`zini tartibga soladi va boshqalar).
Neokeynschilik ta'limoti vakillari bu jarayondagi bozor munosabatlariga davlatning faol ishtirokini ma'qul ko`radilar.
Mustamlakachilik mamlakatlari bilan xalqaro munosabatlar bo`yicha turli nazariyalar mavjud, ularning ko`pchiligi metropoliya koloniyalari uchun ijobiy rol o`ynaganligini himoya qiladi. Bevosita investitsiyalar nazariyasi mustamlakachilikda ham bo`lib, mustaqil rivojlanish yo`liga o`tgan mamlakatlarda iqtisodiyotni qutqarishdagi asosiy yo`l deb hisoblanadi.
Xalqaro iqtisodiy munosabatlar rivoji bilan birga bir qancha muammolar mavjud, bu odatda boy va nisbatan qoloq mamlakatlar o`rtasidagi munosabatlardir. 70-yillarda yangi xalqaro iqtisodiy tartib qabul qilindi. Mavjud muammolarni hal etish uchun BMT tomonidan "insoniy rivojlanish" konsepsiyasi taklif etilgan.