54
3-МАВЗУ:
ФЕОДАЛ ЖАМИЯТИ ВА УНИНГ ЕМИРИЛИШИ
ДАВРИДАГИ ИҚТИСОДИЙ ҚАРАШЛАР
Режа:
1. Араб мамлакатларидаги дастлабки иқтисодий ғоялар.
2. Исломдаги иқтисодий ғоялар.
3. Ғарбий Европадаги иқтисодий ғоялар.
4. Ўрта аср утопиялари.
1.Араб мамлакатларидаги дастлабки иқтисодий ғоялар
Шарқ мамлакатларида феодал муносабатлар III-VIII асрларда шакллана
бошлади. Бу ерларда пул, меҳнат муносабатлари бироз енгиллашди. Давлат
хусусий эгалик ва фойдаланиш учун ер ажрата бошлади.
Хусусий ер
эгалигининг турли шакллари сақлангани ҳолда давлат асосий ва унумдор
ернинг эгаси сифатида, зарур пайтда хусусий хўжаликларнинг барча ишларига
бемалол аралашиш, ер солигини йиғиш ҳуқуқини йўқотган эмас. Шу сабабли
Шарқда «давлат феодализми»нинг турли шакллари сақланди ва иқтисодий
қарашларда ҳам ўз аксини топди. Иклим ва
турар-жой шароити туфайли, бу
ерларда деҳқончилик асосан сунъий суғориш асосидагина олиб борилиши
мумкин эди. Баъзи олимларнинг фикрича, Шарқда ерга хусусий мулкчиликнинг
йўқлиги ва бунинг асосий сабаби сунъий суғориш эканлигини айтади. Ер
бор
бўлгани билан суғоришсиз ҳосил олиш мумкин эмас эди. Суғориш иншоотлари
қуриш, таъмирлаш жамоа ихтиёрида бўлган, қишлоқ жамоаси сақланган.
Шарқда ерга хусусий мулкчилик бўлганми, деган муаммо ханузгача ҳал
этилмаган. Бизнингча, кўпроқ ердан фойдаланиш ҳуқуқи бўлган. Бу минтақада
ерни сувдан ажратиб бўлмайди.
Шарқ иқтисодий тафаккурининг ривожланишида араб мутафаккири
Ибн
Халдун Абдурраҳмон Абу Зайд
(1332-1406)нинг ҳиссаси бениҳоя катта
(
Тунисда туғилган, Фес султонида хаттот-котиб бўлган
). 1382 йили Қоҳирага
келиб мударрислик қилган, кейинроқ қози бўлган. Асосий асари «
Китоб-ул-
ибар
» («
Ибратли мисоллар китоби
»-1370й.). У биринчилардан бўлиб тарихий
ижтимоий тараққиётнинг моддий тамойилларга асосланиши ҳақида фикр
юритди, ғарб олимлари
Макиавелли, Монтескьега
катта таъсир кўрсатди.
Олимнинг концепцияси «ижтимоий табиат»га яқин,
жамият ривожи
(эволяцияси) оддийликдан цивилизация саридир.
Асарнинг «Китоби аввал» қисмида «инсон жамоасининг фарқли
томонларини: шохлик ҳоқимияти, одамларнинг даромадлари»ни ўрганиш
асосий вазифа қилиб қўйилган. Олим: «Инсонга хос бўлган жиҳатларга яшаш
учун маблағ, нарса топишга интилиш, бу учун меҳнат қилиш зарурияти ҳам
киради», деб ёзади. Давлатнинг яшаш давр ва босқичлари келтирилади, у бешга
бўлинади ва ниҳоятда ибратлидир. Меҳнат қилинмаса «бозор муносабати ҳам
барҳам топади».
«Давлатнинг кучи ва қудрати, аҳолининг сони бойлик ва фаровонликка
боғлиқдир», деб ёзади олим (Смит гояси). Солиқлар зарурлиги уқтирилади,
55
солиқлар яна аҳолининг ўзига қайтиб келади. «Аҳолининг бойлик манбаини
бозор ва савдо муносабатлари ташкил этади»,
деганда олим худди бугунги
иқтисодий ғояни қўллаб-қувватлайди. Меркантилистик ғоя классик мактаб
фикрлари билан тўлдирилади. «Савдогар молига нарх қўйишда барча сарф-
ҳаражатларни ҳисоблаб нарх ёзади». Олимнинг бехосият,
мевасиз дарахтлар
экишдан четланиш хақидаги фикри ҳам қимматлидир.
Солиқларни фақат давлат, айрим хукмдорлар фойдасига йиғиш жамият
таназзулига олиб келиши айтилади.
Ибн Халдун дастлаб биргаликда «ишлаб чиқариш» фаолиятига катта
эътибор берди, жамият моддий қийматлар «ишлаб чиқарувчилар» жамоасидан
иборат дейди. У «
Одамнинг келиб чиқишида меҳнатнинг ўрни
»ни очиб беришга
ҳаракат қилган. Ҳунармандчилик, фан ва санъатнинг ривожи бевосита «меҳнат
унумдорлигининг ўсиши» билан боғлиқ дейди. «Оддий» ва «мураккаб» меҳнат
фарқланган, меҳнат бўлмаса, буюм ҳам бўлмас эди, деган муҳим хулоса
чиқарилади. Олим фикрларида «зарурий» ва «қўшимча маҳсулот», «зарурий ва
қўшимча меҳнат» тушунчалари фарқланади. У «
товарнинг истеъмол қиймати
»
ва «
қиймат
» тушунчаларини таърифлади. Замон ва маконда ўз
замондошларидан анча илгари бу ғояларни берди.«
Олди-сотди битими асосида
тенг айирбошлаш қоидасига амал қилиниши керак, бунда сарфланган
меҳнатнинг тенг ярми айирбошланади
», «
агар бу ҳунармандчилик маҳсули
бўлса - унга сарфланган меҳнатига тенг
», «
даромад қиймати эса сарфланган
меҳнат ушбу буюмнинг бошқа буюмлар ичида тутган ўрни ва унинг одамларга
зарурлиги билан белгиланади
». Бунда товарларни тенглаштириш меҳнатни
тенглаштириш шаклида юзага чиқади, яъни меҳнатнинг
роли ва товарнинг
фойдалилиги ҳам ҳисобга олинмоқда, бу жуда муҳим (маржинал ғоя бор).
Қишлоқ хўжалиги ва ҳунармандчилик билан бирга савдони ҳаёт учун
табиий зарурат деб билган ва физиократлардан илгарилаб кетган.
Товар қийматига хомашё қиймати, меҳнат воситалари, оралиқ товар ишлаб
чиқарувчилар меҳнатининг қиймати киради. У айтадики, айрим ҳунарлар
бошқа хунарларни ўз ичига олади: масалан, дурадгор ёғочдан ишланган
буюмларни, тўқувчи йигирилган ипни ишлатади ва ҳоказо, яъни ишлаб
чиқаришнинг ижтимоийлиги исботлаб берилади.
Товар-пул муносабатлари
таҳлил этилган, нархлар бозорга олиб чиқилган товарлар массаси (талаб-
таклиф)га боғлиқлиги айтилган. Нонга баҳоларни мўътадил ушлаб туриш,
фарованлик манбаи эканлиги кўрсатилади. Солиқ тизимини тартибга солиш
кераклиги қайд этилади; унингча солиқ пасайиши ижтимоий ҳаётни
юксалтиради.
Бундан деярли 600 йил аввал бозор тушунчасига изох берилади. Ибн
Халдун фикрича: «Бозор - бу ҳунармандчиликни мукаммаллаштириш ва меҳнат
унумдорлигини оширишнинг гаровидир».
