Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

каби тушунарсиз олишувларни ҳис қилмаганди.
Ўш а пайтда унинг устидан қизи эга бўлган сеҳр-
ли ҳукмронлик - унга ҳар ҳолда шундай туюлар-
ди, - ҳали болаликнинг сеҳрли ҳукмронлиги эди.
Шунинг }/нун у ҳеч қачон Лаура, маълум бўли-
ш ича, болаларга ҳам , аёлларга ҳам ҳужум қил-
маётган, лекин фавқулодда ҳали бокиралигини
йўқотмаган етук қизларга ташланаётган қотил-
нинг қурбонига айланади, деб жиддий хавф си-
рамасди. Барибир уйсоқчиларини кучайтирди,
юқори қаватнинг деразаларига янги панжаралар
қўйишни буюрди ва оқсочга Лауранинг ётоғида
тунашни буюрди. Лекин уни ш аҳардан чиқариб
юбориш ҳақидаги фикри, ўз тоифасидаги ўр-
тоқлари қилганидек, қизлари, ҳатто бутун оила-
лари билан жўнатиш фикри унинг учун чидаб
бўлмас ҳолат эди. У бу каби хатти-ҳаракатни
Кенгаш аъзоси ва Иккинчи Элчи учун ш арман-
дали ва номуносиб деб топди, унинг фикрича, ўз
юртдошларига вазминлик, мардлик ва эгилмас-
лик намунасини кўрсатиш га бурчли эди. Бундан
таш қари, у шундай одам эдики, унга на ваҳима
босган оломон, на бор-йўғи биттагина яширин
жиноятчи ўсмир - ҳеч ким ўз қарорларини маж -
бурлаб қабул қилдиролмасди. Ва бутун даҳшатли
давр давомида у ш аҳардаги қўрқув талвасаси-
га туш маган ва ақлини йўқотмаган озчиликнинг
бири эди. Лекин қизиқ бир ҳолатда энди барчаси
ўзгарди. Одамлар кўчаларда гўё қотилни дорга
осгандек унинг ёвузликлари тугаганини байрам
қилаётган ва ўш а машъум кунларни унутаёз-
ган пайтда Антуан Ришининг қалбида ёмон бир
заҳардек куйдирувчи қўрқув пайдо бўлди. Ав-
валига айнан қўрқув уни пайти келган саф ар-

---