Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

ди ва унинг рзгҳига солган ҳидояти, унга, Жузеппе
Бальдинига берган мислсиз феъл-атвор кучи учун
Худога шукроналик келтириб шаии ёқади. Деяр-
ли ўсмирларча ҳаракат билан у кал бошига ясама
сочни шоша-пиша бостирди, ҳаворанг белбурма
камзулни кийди, ёзув столидаги шамдонни тутди
ва кабинетни тарк этди. Пастда, биринчи қават-
да кўнғироқ чалинган пайтда у юқоридаги хона-
га кўтариладиган йўлни ўзига ёритиш учун зина
панжарасида мойчироқдаги шамни ёқишга ул-
гурган эди. Бу дўконга кираверишдаги чиройли
қизил форс қўнғироғи эмасди, балки югурдаклар
учун орқа йўлакдаги ҳар доим унинг асабига те-
гадиган қўпол қўнғироқ товуши эди. У доим ушбу
бўлмағурни олиб ташлаб ёқимлироқ товушли янги
қўнғироқ буюришга ҳаракат қиларди, бироқ ҳар
сафар пул сарфлашга қизғонарди, ана энди, бир-
дан ўйлади у ва бу фикридан ҳиринглади, энди
барибир эди; бу хира дириллашни уй билан бирга
сотади. Энди харидор бўлган одамнинг у туфайли
аччиғи чиқаверсин.
Қўнғироқ яна дириллади. Бальдини қулоқ тут-
ди. Шенье, албатта, дўкондан кетган. Хизматчи
аёл эса, аниқки, пастга тушишга ҳаракат ҳам
қилмайди. Шунинг учун ўзи очишга қарор қилди.
У илгакни кўтарди, оғир эшикни очди - ҳеч
нарсани кўрмади. Қоронғилик шам ёруғини бу-
тунлай ютиб юборганди. Кейин у аста-секин қў-
лида нарса кўтарган бола ёки ўсмирнинг кичик
гавдасини англади.

---

88
Патрик Зюскинд
- Сенга нима керак?
- Мени мэтр Грималь жўнатди, мен эчки тери-
ларини келтирдим, - деди гавда ва яқинроқ ке-
либ Бальдинига бир неча қават тахланган тери-