Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

ришга шошилар, Гренуйнинг ошқозони ҳам азоб-
ли интизорликдан сиҳилиб титрарди. У бирдани-
га пештахта олдида буюрилган ароқни қандай-
дир сабаб билан рад этишларидан кўркув босган
арокҳўр ҳолатини ҳис ҳилди. Ертўла ва омборлар
бирданига бўшаб қолган бўлса-чи? Балки бочка-
даги вино айниб қолгандир? Нега уни кутишга
мажбур қилишди? Нега келишмаяпти? Обиҳаёт
унга ҳозироқ, тез керак эди, агар уни олмаса таш-
наликдан ҳалок бўларди, жойида ўларди.
Сенга нима бўлди, Ж ан-Батист! Тинчлан, ази-
зим! Улар келади-ку, улар сен нимага таш на бўл-
санг, шуни келтирадилар. Мана улар, хизмат-
корлар, қўлларида кўринмас мис товоқда ушбу
ҳидлар китобини олиб бутун майдон бўйлаб уч-
моқдалар. Оқ қўлқопли кўринмас қўллар қиммат-
баҳо идишларни келтирмоқдалар, уларни жуда-
ям эҳтиёткорлик билан мистовоқдан олмоқдалар;
хизматкорлар таъзим бажо айлаб кўздан йўқол-
моқдалар.
Ва ёлғизликда қолар экан - ва ниҳоят яна
ёлғизликда! - Ж ан-Батист ташналик билан кут-
ган ҳидларни тутади, биринчи идишни очади,
қадаҳни тўлдириб гуяди, лабларига олиб боради
ва ича бошлайди. Бир кўтаришда муздай ҳидлар
қадаҳини бўшатади ва бу қандай ажойиб! Бу шу

---

160
Патрик Зюскинд
қадар нажоткорона яхши, мамнуниятдан биз-
нинг қимматли Ж ан-Батистимизнинг қўзларига
ёш қалқади ва шу заҳоти бу ҳиднинг иккинчи қа-
даҳини тўлдиради: 1752 йилги, баҳорда, Қироллик
қўприги ғира-ширасида, ғарбдан денгиз, ўрмон
ва қирғоққа боғланган қайиқларнинг елимсимон
ҳидлари бир оз аралашган енгил шамол эсиб тур-
гандаги ҳид. Бу биринчи, Грималнинг рухсатисиз