Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

9
― Тинчлан. Сени яна хавфга қўйиш ниятим йўқ, демак бу гапга бошқа
қайтмаймиз.
― Мен хавф остида қолган тақдиримда ҳам! Ахир барча нохушликларга
ўзим айбдорман, биласан-ку! Ўлим ҳақида ўйлашга нима ҳаққинг бор?
Эдварднинг бу дунёда бўлмаслигини тасаввур қилишнинг ўзи мен учун
азоб
эди. — Агар вазият ўзгарса, сен нима қилган бўлардинг? — сўради у.
― Мен бошқа масала.
У истеҳзоли жилмайиб қўйди.
― Нима бўлган тақдирда ҳам мен сенсиз яшай олмайман, ― деди у
хаёлларидан чўчиб. ― Сенсиз нима қиламан?
― Олдин нима қилган бўлсанг ўшани, яъни, мен пайдо бўлиб ҳаётингни
барбод қилгунимча.
У оғир уҳ тортди.
― Бу ҳақда хотиржам гапиришингни қара! ― деди у баҳслашиш
фикридан
қайтиб. Кейин тезда ўрнидан туриб мени ўзидан нари сурди.
― Дадамми? - дедим топқирлик билан.
Шу заҳоти кўчадан полиция машинаси келиб тўхтагани эшитилди. Дадам
қўлида пицца қутисини кўтарганча кириб келди ва бизларга кўзи тушиб
жилмайди:
― Салом, болалар! Туғилган кун дастурхонини безаймизми?
― Албатта. Раҳмат, дедим кесатиб, лекин дадам гапимга эътибор
бермади.
Дадам Эдварднинг “иштаҳаси йўқ”лигига ўрганиб қолганди.
― Бугун оқшом Беллани олиб кетсам розимисиз? — сўради Эдвард
дастурхон бошида.
Мен умид билан дадамга қарадим. “Туғилган кунни уйда ўтказиш керак”
деб
эътироз билдиришини кутдим.
Лекин дадам розилик билдиргач, умидларим пучга чиқди. Ойимнинг
тавсияси билан харид қилинган фотоаппаратни менга тутқазаркан дадам: 
— Бугун
Калленларникида базм уюштирадиган бўлсанглар бемалол
суратга олишинг мумкин, — деди.
― Яхши фикр, Чарли, ― деди Эдвард камерага қараб. Фотоаппаратни
синаб
кўриш учун биринчи марта Эдвардни суратга туширдим.
― Элисга мени номимдан салом айтишни унутманглар. Уни анчадан буён
кўрганим йўқ, ― деди дадам бизни кузата туриб.
― Бор-йўғи уч кун бўлди, дада, ― эслатдим кулиб.
Дадам Элисни ўз қизидек яхши кўриб қолганди. Касалхонадан чиқиб
анчагача уйда ётган пайтим Элис мени парваришлашга ёрдам берганди.
Бўйи
етган қизига қарашда ёрдам бергани учун дадам Элисдан бир умрга
миннатдор
эди. Дадамнинг рухсатидан қувонган Эдвард тантанавор
жилмайганча қўлимдан
тутиб ташқарига етаклади. Рулга ўзи ўтирдию,
лекин эски пикапимнинг
тезлигидан ғаши келганини яширмади.
― Секинроқ! — огоҳлантирдим уни.
― Биласанми, сенга нима ярашади? — деди газни босиб. — Миттигина
Ауди. Ҳам шовқинсиз, ҳам тезроқ юради.