Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

20
кўрадиган табассуми юзида жилваланиб қоронғуликда кўздан йўқолди.
Мен ортидан хўрсинганча қолавердим.
Дадам ҳамон ўйин томоша қилиб ўтирарди.
― Салом, дада, — дедим қўлимни яширишга уриниб. Дорининг таъсири
кетиб қўлим оғрий бошлаганди.
― Байрам яхши бўлдими? — деди дадам диван оша менга қараб.
― Элис қаттиқ тайёргарлик кўрибди. Гуллар, тортлар, шамлар, хуллас
шунақа гаплар.
― Нима совға қилишди?
― Машинам учун стерео ва яна бошқа нарсалар, ҳали уларни кўрмадим.
― О-ҳо! Зўр-ку!
― Ҳа, - маъқулладим. ― Майли. Кеч бўлиб кетди, - дедим қочиш учун
баҳона қидириб.
― Қўлингга нима бўлди? ― дадам шерифларга хос зийрак кўзлари билан
барибир кўриб қолди.
― Йиқилиб тушдим, ― дедим қизариб,
― Уф, Белла!
Дадамнинг гапини давомини эшитмай хонамга югурдим.
Эдвард диванга ёнбошлаганча эринибгина совғалардан бирини ўйнаб
ўтирарди.
― Хўш? ― дедим унинг елкасига бош қўйиб. — Энди совғаларимни
очсам бўладими?
― Бунча иштиёқ қаердан?
― Сен мени қизиқувчан қилиб қўйдинг, ― дедим ва Эсми билан
Карлайлнинг совғасини олдим.
― Мен оча қолай, ― деди Эдвард қўлимдан совғани тортиб олиб.
Қутидан иккита рангли қоғоз чиқди. Нима гаплигини тушунгунимча бир
дақиқа ўтди.
― Биз Жексонвиллга борамизми? Ҳаяжонланганимдан овозим қалтираб
кетди. Қутида мен ва Эдвард номига расмийлаштирилган самолёт
чипталари турарди.
― Қойил! Кўзларимга ишонмайман! Ойим роса ҳайрон бўладиган бўлди-
да!
Лекин сен қийналмайсанми? У ер қуёшли, кун бўйи панада ўтиришингга
тўғри келади.
― Амалларман, - деди у ўйчан. ― Совғадан шунчалик хурсанд
бўлишингни билганимда уни дадам ва ойимнинг ёнида очтирардим. Яна
шикоят қилсанг керак деб ўйлагандим.
― Албатта, бу бу ортиқча харажат. Лекин сен билан бирга борадиган
бўлсам розиман!
Эдвард кулди:
― Энди сенга совға олмаганимга афсусланяпман. Бунақа ақлли бўлиб
қолишингни тасаввур ҳам қила олмагандим.