Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

48
― Таъмирнинг барча харажатини сенга тўлатади деб ўйлаяпсанми?
― Ундай дема. Бу фикр мендан чиқди, демак, пулини ҳам мен тўлашим
керак. Сен уни тузатиш учун шунча хизмат қиляпсан-ку!
― Барибир бу тўғри эмас.
― Жейк, ўзинг ўйлаб кўр, икки мотоциклни ҳам устахонага олиб бориб
тузаттирсам, қанча харажатга тушардим?! У бир оз ўйланиб туриб кейин
жилмайди:
― Майли, кўндирдинг.
― Лекин бошқариш сабоқларини текинга ўтасан! — ҳазиллашдим.
Йигитлар бир-бирига алланималар деб шивирлашиб, кула бошлашди.
Жейкоб шу заҳоти Квилнинг кўксига қаттиқ туртди ва:
― Бўлди, энди жўнанглар, боринглар, ― деди хурсандлигини яшириш
учун ёлғондан қовоғини солиб.
― Йўқ, шошилманглар, мен ростдан ҳам боришим керак, эътироз
билдирдим мен ва эшик томон йўналдим. ― Эртага учрашамиз, Жейкоб.
Ташқарига чиқмасимдан йигитларнинг жўр бўлиб “У...ууу!” деб
қийқиришгани эшитилди.
Орқадан йигитларнинг бир-бирини тарсиллатиб ургани ва Жейкобнинг
"Эртага бирортанг ҳудудимга қадам боссанг, кўрасанлар", - деб пўписа
қилгани, йигитларнинг эса хохолаб кулгани эшитилди. Узоқлашганим
учун гапнинг давомини эшитмадим. Уларнинг қилиғидан кулгим қистади.
Негадир ўзимни жуда енгил ҳис қилдим. Анчадан буён чин дилдан
кулмаганим эсимга тушди...
Дадам келгунича жўжани пиширишга улгурдим.
― Салом, дада, — дедим жилмайиб.
― Салом, — деди дадам синовчан тикилиб. — Жейкоб билан
кўришдингми?
― Ҳа, маза қилиб гаплашдик, — дедим. Лекин бир оз ошириб юборганим
сезилди.
― Яхши, — деди дадам ҳушёр тортиб. Бир кунда қувноқ одамга айланиб
қолганимга ишонгиси келмасди. — Хўш, нималар қилдинглар?
― Шунчаки, — дедим энди мен ҳушёр тортиб. — Кун бўйи унинг
гаражида ўтириб ишини кузатдим. "Фольксваген" йиғаётганидан
хабарингиз борми?
― Ҳа, Билли айтганди.
Дадам овқат маҳалида ҳам менга синовчан қараб-қараб қўйди. Кечки
овқатдан кейин дадамни ҳайрон қолдириб ошхонани ва бутун уйни
тозалашга тушдим. Кейин уй вазифаларимни бажариб, дадам билан
телевизор кўргани ўтирдим. Бу ишим билан уни баттар ҳайратга солдим.
Кеч бўлиб қолганини эслатиб, дадам хонасига кўтарилгач, юрагимни яна
ваҳима боса бошлади.
Ҳузурбахш кун тугаб яна ваҳимали зулмат бостириб келаётганини, тонг
отгунича ҳали анча борлигини ўйлаб юрагим сиқилди.