Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

35
Охирги пайтларда математикадан ўзлаштиришим кучайиб кетганди.
Чунки нохуш хаёлларга берилмаслик учун ўзимни математикага
ургандим. Мактаб ўқувчиларга тўлгач, судралгудек бўлиб синфга йўл
олдим. Инглиз тилида Жессика билан ўтирардим. Менинг бефарқлигимни
ҳазм қилиш Жессикага қийин бўлганди. У
ҳамон менинг беэътибор бўлиб
қолганимдан хафа эди. Шу сабаб ундан бирор ёрдам сўраш ҳам қийин.
Лекин ташқи олам билан муносабатни йўлга қўймай туриб дадамнинг
кўзига кўрина олмасдим. Ёнига ўтирганимни кўриб Жессика менга қараб
ҳам қўймади. Дарс кўз очиб юмгунча тугади. Ўзимни зўрға қўлга олиб
Жессикани чақирдим. У мен томон кескин ўгирилди ва:
— Мени чақиряпсанми? — деди.
― Албатта.
― Нима дейсан? Математикадан ёрдам керакми? — деди у бир оз
қўполлик билан.
― Йўқ, ― дедим шошиб. Ҳалиги... Бугун мен билан кинога борасанми
деб сўрмоқчийдим.
Дугонам менга шубҳаланиб қаради.
― Нега мен билан бормоқчисан? ― деди у ҳамон дўстлик ришталарини
тиклаш ниятида эмаслигини билдириб қўймоқчидек.
― Мен бугунги оқшомни бирга ўтказишни истайдиган ягона одам сенсан,
— дедим иложи борича самимий жилмайишга уриниб.
Бир оз кўнгли юмшаган Жессика жилмайди:
― Майли, сен билан боришим мумкин. Қанақа фильм кўрмоқчисан ўзи?
― Тўғриси, ҳозир кинотеатрда қанақа фильм кетаётганини ҳам
билмайман, иккиланиб жавоб бердим. Афишаларни кўрганим йўқ. Балки,
айғоқчи аёл ҳақидаги фильмни кўрармиз?
У менга ғалати қаради:
― Белла, у фильм аллақачон эскирган-ку.
― Йўғ-ей, - ўнғайсизландим. ― Ўзинг қанақа фильм кўрмоқчисан?
Дугонамнинг туғма маҳмадоналиги тутиб дарров янги фильмларни санаб
кетди.
― Майли, дарсдан кейин сени олиб кетгани кираман, — деди у бир
пайтлардагидек дўстона жилмайиб. Мен ҳам табассум қилишга уриндим.
Куннинг қолган қисми кўз очиб юмгунча ўтиб кетди. Жессика билан
дўстлашишнинг шуниси яхши, кўп гаплашишнинг ҳожати йўқ, ўзига ўзи
гапириб юраверади. У билан гаплашиб, миямни қоплаб олган, қаётимни
зўлматга айлантирган туман бир оз тарқагандек бўлди. Хаёл билан бўлиб,
уйга қандай етиб келганимни билмай
қолибман. Умуман олганда, менга
анчадан буён ҳеч нарсанинг фарқи йўқ эди. Баъзида ҳаётдан бутунлай
узилиб қолгандек ҳис қилардим ўзимни. Масалан, ҳозир ҳам ўзимга келиб
шкафни очиб кийимларимга тикилиб турганимни сездим.
Бир тўда кийимлар ичидан сайрда тутадиган рюкзагимни топдим ва
ташқарига чиқдим. Шу маҳал машина сигнали эшитилди. Кечқурун
сайрга чиқишнинг шуниси яхши, вақт тезроқ ўтади.