Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

197
Унинг гапларига ишонгим келарди. Лекин менинг ҳаётим ҳам шундай
таърифлардан мустасно эмас.
― Кўзларинг кўникади, ― шивирладим.
― Ҳамма муаммо шунда, кўника олмаяпти.
― Балки ақлдан озгандирсан?!
― Ақлдан озганим йўқ, бу муҳаббат. — у аччиқ жилмайди:
― Чунки фақат озор беряпти. Сен билан юрагим салкам тўқсон йилдан
сўнг яна уришни бошлади, лекин бу жуда ёқимли эди. Худди яна менинг
юрагимни олиб қўйишгандек. Худдики мен боримни сен билан шу ерда
қолдиргандек эдим...
― Ажойиб, — дедим нима дейишни билмай.
― Ажойиб дейсанми? — унинг чиройли қошлари яна чимирилди.
― Назаримда сен ўзинг ҳақингда эмас, мен ҳақимда гапираётгандексан.
Мен ҳам худди ўзимни йўқотиб қўйгандек бўлдим, — ўпкам тўлиб,
чуқур-чуқур нафас олдим. — Мен ҳам юрагимни бой бергандек ҳис
қилдим ўзимни.
У кўзларини юмиб юрагимга қулоғини қўйди, сочларидан таралаётган
ифордан бошим айланди.
― Унда қидириш жиннилик эмасми? — сўрадим тушунмай. Юрагим
кўксимда куйларди.
― Йўқ, ― деди у. ― Буни жинниликка қиёслаб бўлмайди. Бу мажбурият.
― Қанақасига?
― Масалан, Виктория сенга хавф солмай қўйган тақдирда ҳам, мен унинг
изига тушгандим. Аввал Американинг Техасида изидан тушгандим, лекин
мен адашиб Бразилияга ўтиб кетганимда у бу томонларга келибди...
― Сен Бразилияга Викторияни пойлаш учун борганмидинг? — қичқириб
юбордим.
― Ҳа, лекин изқуварлигим муваффақиятсиз якун топди, — деди менинг
ҳовлиққанимни тушуна олмай. — Лекин бу гал уни қўлдан чиқармайман.
У шаҳримиз ҳавосини ва тинчлигини бузишига йўл қўймайман.
Агар у Жаспер ёки Эмметдан илтимос қилса, улар рад этишмайди. Бу
олдинги тасаввурим — Жейкоб ва Элис бир-бирига еб қўйгудек тикилиб
турганини тасаввур қилганимдан ҳам ёмон. Эдвардни уларнинг ёнида
тасаввур қила олмасдим,
― Энди у тамом бўлди, балки бир оз вақтни чўзгандирман, лекин энди
ҳам, кейинроқ ҳам...
Мен яна унинг гапини бўлдим: Ҳозиргина кетмасликка ваъда бердинг-ку!
Ахир унинг изидан кетсанг...
― Ваъдамда тураман, Белла. Лекин Викториянинг умри поёнига етди.
― Шошилма, — дедим ваҳимани босиш учун. — Балки у қайтмас.
Жейкоб уни қўрқитиб қўйди. Энди уни қидиришга ҳожат йўқ. Қолаверса,
менда Викториядан бошқа ҳам муаммолар мавжуд.
― Тўғри айтасан, турланувчилар ҳам катта муаммо.