Зиѐвуддин Раҳим, Одилхон қори Юнусхон ўғли

سََْخِب َسََْخ
اَق ،
اَة :اوُل
ِللها َؿوُسَر
: َؿاَق ٍسََِْخَ ٌسَْمْ اَمَو 
 َّلاِإ ََْهَعْلا َمْاَده َضَقَدن يَم
 
 َّلاِإ ُللها َلَزْدنََ يَم ِرْيَغِب ااََُءَح يَمَو ْمُهُّوََُع ْمِهْيَلَع َطّْلُس
 
 يَ َف
 َلاَو ُرْقَفْلا ُمِهيِف
 
 َّلاِإ ُةَ ِحيَفْلا ُمِهيِف ْتَرَهَظ
 
 ْاََْلا ُمِهيِف يَ َف
 َلاَو ُت
َ 
 َّلاِإ َليَيْءَِْلا ااُفَّف
 
 َلاَو َنيِنّْلليِب اوُذِخََُو َتيَبَّنلا ااُعِنُم
 
 َّلاِإ َةيَََّزلا ااُعَدنَم
 
 ُرْطَقْلا ُمُهْدنَع َسِبُح
َر َو
ُها 
َّطلا
َػب َر
ُِّنِا
ِفِ
ْلا 
َك ِب
ِير
.
Ибн Аббос розияллоҳу анҳу ривоят қилади: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам:
“Беш нарса 
сабаб беш нарса 
(содир)
бўлади!” – дедилар. Шунда 
(одамлар)
: “Эй Расулуллоҳ, беш нарса сабаб юз 
берадиган беш нарса нима?” – деб сўрашди. У зот: “Агар бир қавм аҳдни бузса, уларнинг устидан 
душманлари ғолиб қилинади. Агар улар Аллоҳ туширган нарсадан бошқаси билан ҳукм қилишса, 
ораларида камбағаллик кенг ѐйилади. Агар фаҳш ишлар очиқ-ойдин қилинадиган бўлса, ораларида 
ўлим тарқалади. Агар улар тарозидан уриб қолишса, ўсимликлардан ман қилинадилар, 
қурғоқчиликка гирифтор бўладилар. Агар закотни беришмаса, улардан ѐмғир тўсилади”, дедилар”
(Табароний “Кабир”да ривоят қилган
32
). 
Бу ҳадисда Аллоҳнинг айтганини қилмаслик оқибати ҳақида сўз кетмоқда. Демак, бандалар бошига 
нима кўргилик тушса, бунга фақат ўзлари қилган гуноҳлар сабаб бўлади. Хусусан, закот берилмаса, ризқ 
тораяди, бало-офатлар ѐғилади. Бу ҳолат турли кўринишда кечади. Масалан, деҳқончиликда қурғоқчилик, 
чорвачиликда ҳайвонлар ҳалок бўлиши, савдо-сотиқда молнинг касодга учраши, ўғриланиши ва ҳоказо.