Зиѐвуддин Раҳим, Одилхон қори Юнусхон ўғли

эканини билмадиларми?! Улар Бизнинг оятларимизни инкор қилувчи бўлдилар. Шунда Биз уларга 
мана шу ҳаѐти дунѐда хор-расво қилувчи азобни тотдириб қўйиш учун шум кунларда устиларига бир 
даҳшатли бўрон юбордик. Охират азоби эса янада хор қилувчироқдир. Уларга ѐрдам берилмайди”
(“Фуссилат” сураси, 15-16-оятлар). 
Од Ҳуд алайҳиссалом қавми бўлиб, Нуҳ алайҳиссалом қавми кучли тўфон балосига йўлиққач, Ер 
юзида ўринбосар қилиб қўйилганди. Аллоҳ уларга мўл-кўлчилик, куч-қувват, фаровон ҳаѐт ато этганди. 
Аммо улар Парвардигорларига шукр қилиш ўрнига туғѐнга кетишди, осий бўлишди, имкониятларини 
юқори баҳолаб, ғурур билан: 
– Куч-қувватда бизга тенг келадигани йўқ! Ҳеч ким бизни ўзига бўйсундиролмайди. Биронтаси бизга 
зулм қилолмайди! – дейишди. Лекин Аллоҳ уларни тергаш маъносида қуйидагича жавоб қайтарди: 
– Улар кимга қарши адоват қилаѐтганларини ўйлаб кўрмайдиларми?! Аллоҳ Улуғ Зотдир. У барча 
нарсани яратган, чексиз куч-қувват Эгасидир. Аллоҳнинг азоби қаттиқ, хоҳлаган бандасини жазолашга 
Қодир. 
Од қавми пайғамбарларга берилган мўъжизалар Аллоҳ тарафидан эканини биларди. Бироқ билиб 
туриб инкор этарди. Шу сабаб Аллоҳ уларнинг устига тез эсадиган совуқ шамол – шиддатли бўрон юборди. 
Бу, қилмишларига яраша дунѐда тотиб кўришлари учун туширилган азобнинг бир кўриниши эди холос. 
Бироқ охират азоби бундан ҳам қаттиқроқ, хорликка олиб борувчидир. Улар қиѐмат азобидан қутқарувчи 
бирон ѐрдамчи тополмайдилар. 
Учинчи қиссада ҳар томонлама неъматларга буркаб қўйилган Сабаъ қабиласи ҳақида сўз боради. 
Аллоҳ таоло айтади: 
"-------------------------------- Арабий матн----------------------------------" 
“Аниқки, Сабаъ 
(қабиласи)
учун ўз масканларида бир аломат бор эди – ўнг томон ҳам, чап 
томон ҳам боғ бўлиб, 
(Биз уларга:)
 “Парвардигорингиз ризқидан баҳраманд бўлинглар, У Зотга шукр