Зиѐвуддин Раҳим, Одилхон қори Юнусхон ўғли

“Меҳрибон, раҳмли Аллоҳ номи билан 
(бошлайман)
. Улуғ, буюк Аллоҳдан ўзгада 
куч-қувват йўқ”.
ْنَع
َع ِل
ي 
َر ِض
َي 
ُللها
َع ْن
ُو 
: َؿاَق
َق
َؿا
َر
ُس
ُؿو
ِللها
َص َّل
ُللها ى
َع َل
ْي ِو 
َو َس
َّل َم
: 
َة
َع ا
ِل
ُّي 
َأ
َلا 
ُأ َع ّْل
َُ
َك
َك ِل
ََ
ٍتا
ِإ
َذ
َو ا
َػق ْ 
َت
ِفِ
َو ْر
َط ٍة
ُػق ْل َػت
َه
ُػق ا
ْل
ُت
: 
َػب َل
َج ى
َ َل
َِنَ 
ُللها
ِف
َد
َؾا
َك
ْم 
ِم
ْن 
َخ
ٍير
َق
ْد 
َع َّل
َْ َت ِن
ِوي
َق
َؿا
: 
ِإ َذ
َو ا
َػق ْ 
َت
ِفِ
َو ْر
َط ٍة
َػف
ُق ْل
: 
ِب
ْن
ِم 
ِللها
َّرلا
َْح
ِن
َّرلا
ِح
ِمي
َو
َلا 
َح ْو
َؿ 
َو َلا
ُػق 
َّو َة
ِإ
َّلا
ِب
ِللها
ْلا
َ ِل
ّْي 
ْلا َ 
ِ 
ِمي
َف ِإ
َّف 
َللها
َة
ْص 
ِر
ُؼ
َِب
َم ا
َة ا
َش
ُءا 
ِم
ْن 
َأ ْػن َو
ِعا
ْلا
َب َل
ِء.
ّّْْنَُّنلا ُنْبا ُهاَوَر
ِفِ ُّ ِنِاَرَػبَّطلاَو ِةَلْػيَّللاَو ِـْوَػيْلا ِلَََع ِفِ
.ِءاَعُّدلا
Али розияллоҳу анҳу ривоят қилади:
“Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Эй Али, сенга 
жуда мушкул аҳволга тушиб қолганингда айтадиганинг калималарни ўргатайми?” дедилар. Мен: 
“Ҳа, Аллоҳ сизга мени фидо қилсин! Менга қанча яхши нарсаларни ўргатдингиз!” дедим. У зот: 
“Агар қийин ҳолатда қолсанг, “Бисмиллааҳир роҳмаанир роҳийм. Ва лаа ҳавла ва лаа қуввата иллаа 
биллааҳил ъалиййил ъазийм”, десанг, Аллоҳ 
(ўша калималар)
сабабидан ўзи хоҳлаган турли 
балоларни 
(бошингдан)
 аритади”, дедилар”
(Ибн Сунний “Амалул явми вал лайла”да, Табароний “Дуо”да 
ривоят қилган). 
Бошга мусибат тушса, юқоридаги дуо ўқилади. Ҳақиқий мўмин киши дунѐ ташвишлари, турли 
синовлар олдида ўзини йўқотиб қўймасдан, Аллоҳга суянади, Ундан мадад сўрайди. 
САЛАВОТ ҒАМ-ТАШВИШЛАРНИ АРИТАДИ 
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламга салавот айтиш ғам-андуҳларни аритади, ташвишлардан 
фориғ этади. Бу ҳақида ривоятлар кўп. 
ْنَع
ٍبْ َك ِنْب َّْبُِأ
ُوْنَع ُللها َيِضَر
َؿاَق
:
اَك
ُللها ىَّلَص ِللها ُؿوُسَر َف
َؿاَقَػف َـاَق ِلْيَّللا اَثُلُػث َبَىَذ اَذِإ َمَّلَسَو ِوْيَلَع 
: 
َأ اَة
اَهُّػة
َللها اوُرُكْذا َللها اوُرُكْذا ُساَّنلا
َؿاَق ِويِف اَِبِ ُتْوََْلا َءاَج ِويِف اَِبِ ُتْوََْلا َءاَج ُةَفِداَّرلا اَهُ َػبْتَػ ُةَفِجاَّرلا ْتَءاَج 
: 
ُتْلُػق َّّبُِأ
: 
ِللها َؿوُسَر اَة
َلَّصلا ُرِثْكُأ ّْنِِإ
َكْيَلَع َة
َلَص ْنِم َكَل ُلَ ْجَأ ْمَكَف
َؿاَقَػف ِ 
: 
َؿاَق َتْئِش اَم
: 
ُتْلُػق
: 
َؿاَق َعُبُّرلا
: 
ٌرْػيَخ َوُهَػف َتْدِز ْفِإَف َتْئِش اَم
ُتْلُػق َكَل
: 
َؿاَق َفْصّْنلا
: 
ُهَػف َتْدِز ْفِإَف َتْئِش اَم
َؿاَق َكَل ٌرْػيَخ َو
: 
ُتْلُػق
: 
َؿاَق ِْينَػثُلُّػثلاَف
: 
َكَل ٌرْػيَخ َوُهَػف َتْدِز ْفِإَف َتْئِش اَم
ُتْلُػق
: 
َلَص َكَل ُلَ ْجَأ
َؿاَق اَهَّلُك ِ 
: 
َكُبْػنَذ َكَل ُرَفْغُػةَو َكََِّ ىَفْكُ اًذِإ
َسَو ٍدْيَُح ُنْب ُدْبَعَو ُمِكاََْاَو ُّيِذِمْرّْػتلا ُهاَوَر .
.ٌنَنَح ُهُدَن
Убай ибн Каъб розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: