Зиѐвуддин Раҳим, Одилхон қори Юнусхон ўғли

“Аллоҳ, Аллоҳ менинг Парвардигоримдир. Унга бирон нарсани шерик 
қилмайман”. 
Асмоъ бинти Умайс розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва 
саллам менга: “Мусибат вақтида ўқишинг учун сенга бир қанча калималарни ўргатайми: Аллоҳ, Аллоҳу 
роббий, лаа ушрику биҳий шайъаа”, деганлар” (Абу Довуд, Ибн Можа, Аҳмад ривояти. Ривоят санади 
саҳиҳ). 
Ғам-қайғу қанча катта бўлмасин, Аллоҳ таоло ҳар қандай нарсадан буюкдир. Ташвиш ҳар қанча 
кўпайиб чигаллашмасин, осмонлар ва ер Парвардигори ундан халос этишга қодир. 
Одам боласи бошига ташвиш тушганда кўпинча нима қилишини билмай қолади, ўзини йўқотиб, 
довдираб боши қотади. Бундан фарқли ўлароқ, ҳақиқий мўмин киши бошига қайғу келса, еру осмонларнинг 
ҳақиқий Эгаси, султонлар Султони Аллоҳ таолони эслайди, ўзи ҳам шу мулклар ичидаги бир мулк, 
яратилган мавжудотлар ичида бир мавжудот эканини ѐдга олади, тунни кунга, қаҳратон қишни баҳорга 
айлантирувчи, касални соғ, камбағални бой қилувчи Парвардигорини зикр қилади, Аллоҳнинг ҳар бир 
ишида ҳикмат борлигига имон келтиради. Мўмин киши айримларга ўхшаб фақат пулига, таниш-
билишларига суянмайди, балки биринчи галда Аллоҳга таваккул қилади, фақат Ўзидан мадад сўрайди. Зеро, 
Аллоҳ таоло мўмин бандани ѐрдамсиз ташлаб қўймайди. 
ҚИЙИН АҲВОЛДА ҚОЛГАН КИШИ АЙТАДИГАН ЗИКР 
ِب
ْن
ِم 
ِللها
َّرلا
َْح
ِن 
ا َّرل
ِح
ِمي
َو
َلا 
َح ْو
َؿ 
َو َلا
ُػق 
َّو َة
ِإ
َّلا
ِب
ِللها
ْلا
َ ِل
ّْي 
ْلا َ 
ِ 
ِمي
.
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

106 
Дуо ўқилиши: 
“Бисмиллааҳир роҳмаанир роҳийм. Ва лаа ҳавла ва лаа қуввата иллаа биллааҳил 
ъалиййил ъазийм”. 
Дуо маъноси: