Зиѐвуддин Раҳим, Одилхон қори Юнусхон ўғли

لدَََع َلدََْعَدتَدف يَِدْعَدب َفدَّلَخُر ْندَل َكدَّنِإ
 
 َُدطِرُر
 
 َّلاِإ ِللها َأدَُْو ِأدِب
 
ةدََُزََْو ةدَعْدفِز ِأدِب َتَْْْْزا
 َنوُرَخآ َكِب َّرَضُطَو َماَاْدهََ َكِب َعِفَتْنَدط ىَّتَح َفَّلَخُر ْنََ َكَّلَعَلَو
 ،
 
ِضْمََ َّمُهَّللا
 َل
 َلاَو ْمُهَدرَردْجِه يِبيَحْص
 
 ْمِهِبيدَقْعََ ىدَلَع ْمُهَُّْردَدر
ْبا ُدْ َس ُسِئاَبْلا ْنِكَل
ْوَخ ُن
ُللها ىَّلَص ِللها ُؿوُسَر ُوَل يِثْرَػة َةَل
َةَّكَِبِ َتاَم ْفَأ َمَّلَسَو ِوْيَلَع 
ُّيِذِمْرّْػتلاَو َدُواَد وُبَأَو ٌمِلْنُمَو ُّيِراَخُبْلا ُهاَوَر .
.ُّيِئاَنَّنلاَو
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

64 
Омир ибн Саъд ибн Абу Ваққос отасидан ривоят қилади:
“
(Макка)
фатҳ қилинган йили касал 
бўлиб қолиб, вафот этишимга оз қолди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам мени 
кўргани келдилар. Мен: “Эй Расулуллоҳ, тасарруфимда кўп бойлик бор, лекин биргина қизимдан 
бўлак меросхўрим йўқ. Бойлигимнинг ҳаммасини васият қилиб юбораверайми?” дедим. У зот: 
“Йўқ”, дедилар. “Молимнинг учдан иккисини-чи?” дедим. “Йўқ”, дедилар. “Ярмини-чи?” деб 
сўрадим. У зот яна: “Йўқ”, дедилар. Сўнг: “Учдан бирини-чи?” дегандим, у зот: “Учдан бири? Учдан 
бири 
(ҳам)
кўп. Сен меросхўрларингни бой қилиб қолдиришинг қўлларини чўзиб одамлардан 
тиланчилик қилиб юрадиган камбағал ҳолларида қолдиришингдан яхшироқ. Сен бир инфоқ 
қилсанг, ҳатто аѐлинг оғзига соладиган бир луқма 
(таом)
учун ҳам ажр оласан”, дедилар. Мен: “Эй 
Расулуллоҳ, ҳижратимдан қолиб кетаманми?!” дедим. У зот: “Албатта мендан кейин қолиб, Аллоҳ 
розилиги учун бирон солиҳ амал қилсанг, сенинг мартабанг, даражанг кўтарилади. Шояд сенинг