Зиѐвуддин Раҳим, Одилхон қори Юнусхон ўғли

 ِلله َََُْحْلاَو ْلَََُ
ُـْوَقْلا َضاَفَأ َُّثُ
َؿاَقَػف َنَِغْلا ِرْكِذ ِفِ
: 
 َلا 
 ىَنِغْليِب َسََْب
 َّدرا ْنََِل ُةَّحّْصلاَو ىَقَّدرا ْنََِل
 ِميِعَّنلا ْنِم ِسْفَّدنلا ُبيِ َو ىَنِغْلا ْنِم َرْديَخ ىَق
 
ُدَْحَأَو ْوَجاَم ُنْبا ُهاَوَر
ُمِكاََْاَو
.ٌحيِحَص ُهُداَنْسِإَو
Муоз ибн Абдуллоҳ ибн Хубайб отасидан, отаси амакисидан ривоят қилади:
“Биз мажлисда эдик. 
Шунда Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам олдимизга кириб келдилар. Бошларида сувнинг асари 
бор эди. Ичимиздан бир киши: “Сизни бугун хушҳол тарзда кўряпмиз”, деди. У зот: “Ҳа, 
алҳамдулиллаҳ!” дедилар. Сўнг одамлар бойлик ҳақида гапира бошлашди. У зот: “Тақво қилган 
банда учун бойликнинг ҳеч қандай зарари йўқ. Аммо, тақволи банда учун саломатлик бойликдан 
яхшироқ. Хушҳоллик неъматлардандир”, дедилар”
(Ибн Можа, Аҳмад, Ҳоким ривояти. Ҳадис санади 
саҳиҳ). 
Ривоятда айтилишича, бир гуруҳ саҳобалар суҳбатлашиб ўтиришганида олдиларига Набий 
соллаллоҳу алайҳи ва саллам кириб келибдилар. У зот эндигина таҳорат олган бўлсалар керак, муборак 
бошларида сув томчилари бор эди. Шунда саҳобалардан бири: “Эй Расулуллоҳ, бугун хурсанд кўринасиз”, 
деди. У зот: “Ҳа, хурсандман. Бунинг учун Аллоҳга ҳамдлар айтаман”, дедилар. Кейин одамлар бойлик 
ҳақида сўзлай бошлашди. Тахминимизча, “Бойлик фитнага сабаб бўлади, одамни ибодатдан чалғитади”, 
деган маънода фикр билдиришди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам саҳобаларнинг бундай 
тушунчаларини тўғрилаш мақсадида: “Тақво қилган банда учун бойликнинг ҳеч қандай зарари йўқ”, 
дедилар. 
Яъни, банда Аллоҳдан қўрқса, У Зот қайтарган ишлардан қайтиб, буюрган амалларни ўз вақтида 
ихлос билан бажарса, бойликнинг ҳеч қандай зиѐни йўқ. 
Бу ўринда “тақво қилиш” деганда бойликни ҳалол йўл билан топиш, муносиб жойларга сарфлаш, 
исрофдан сақланиш, мол-дунѐ билан керилмаслик ҳам кўзда тутилади.