Зиёвуддин Раҳим 2 бисмиллаҳир роҳМАНир роҳийм!

ИМОН ЗАИФЛИГИ САБАБЛАРИ, БЕЛГИЛАРИ ВА ДАВОСИ 
1. Имон нурини заифлаштирувчи иллатлар: 
– Зикр мажлислари, жамоат намози, яхши инсонлар суҳбатида иштирок этмаслик. 
– солиҳ пешволардан, имоний муҳитдан узоқлашиш. 
– узун орзу-ҳавас. 
– мубоҳ саналган еб-ичиш, ухлаш, сўзлаш, ўйин-кулгида ҳаддан ошиш. Зеро, кўп ейиш зеҳнни 
ўтмаслаштиради, танани оғирлаштиради, кишини дангаса қилиб қўяди. Айтилишича, ким кўп овқат еса, 
кўп сув ичади, кўп ухлайди. Оқибатда умрининг кўп қисми лаззатларга сарфланиб, улкан ажр-
савоблардан маҳрум бўлади; 
– гуноҳкорлар даврасига кириш, носоғлом муҳитда яшаш. Зеро, киши суҳбатдошидан 
таъсирланади, унга беихтиёр тақлид қилади, ҳамроҳининг фикр-қараши онгига сингиб боради. 
– дунё ишларига муккадан кетиш, лаззатларга берилиш, мол-дунё, бола-чақа билан овора бўлиб, 
тоат-ибодатни унутиш. 
– қалбни ғафлат уйқусидан уйғотувчи диний-маърифий адабиётларни ўқимаслик. 
– гуноҳ-маъсиятлар ошкор қилинадиган муҳитда яшаш, Аллоҳдан узоқлашиш. 
– бўш вақтни беҳуда ишлар, фойдасиз амаллар билан ўтказиш. 
2. Имон заифлиги белгилари: 
– Ҳаромга қўл уриш, кичик гуноҳларни менсимаслик. 
– қалб қаттиқлиги, Қуръони карим оятларидан, маърузалардан таъсирланмаслик. 
– ибодатларга сусткашлик қилиш, жумладан, намозни шошиб-пишиб, пала-партиш ўқиш, ҳузур-
ҳаловатсиз адо этиш. 
– феъли торлик, жиззакилик. Бундай одам арзимас нарсага жиғибийрон бўлаверади, одамлар билан 
тил топиша олмайди. 
– кишилар билан кўп урушиб-тортишиш. 
– шон-шуҳратни, кўпчиликка танилишни, машҳур бўлиб кетишни яхши кўриш. 
– Аллоҳнинг зикридан ғофил бўлиш, У Зотга дуо қилмаслик. 
– тилни ғийбатдан, ёлғондан тиймаслик. 
– ҳаром ишларни кўрганда ғазабланмаслик. 
– аҳли-оиласини номаҳрамлардан қизғанмаслик. 
– макруҳ амаллардан сақланмаслик. 
– вақтини беҳуда нарсаларга совуриш, фойдали ишлардан ўзини олиб қочиш. 
– кичик кўринган савобли ишларга бепарво бўлиш. 
– биродарларига етган озорларга қайғурмаслик, уларнинг ғам-ташвишлари билан иши бўлмаслик. 
– дини, диндошлари олдидаги масъулиятини ҳис этмаслик. 
– мусибатларга сабрсизлик қилиш, бирон кор-ҳол бўлганида жазавага тушиш, бетоқат бўлиш. 
– роҳат-фароғатга ўчлик, ўткинчи дунёни яхши кўриш, унга қаттиқ боғланиб қолиш. 
– зиқналик, бахиллик.